=====
credit 2 Xiao Di :P
ေဆးခန္းတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။ ကိုအုပ္စိုးကသူနာျပဳဆရာမေလးအားမရယ္ဘို႔အရင္ေျပာေလသည္။“စိတ္ခ်ပါရွင္ က်မက ပရိုဖက္ရွင္နယ္ပ ီသပါတယ္၊ လုပ္သက္ႏွစ္(၂၀)အတြင္း ဘယ္လူနာကိုမွ မရယ္ဖူးပါဘူး” သူနာျပဳဆရာမေလးက ကတိေပးသည္။ ...
“ဒါဆိုလည္း ၿပီးတာပဲဗ်ာ” ကိုအုပ္စိုးက ေဘာင္းဘီကို ေလွ်ာခ်လို္က္ရင္းသူ၏
ပဲျမစ္ကို ျပလိုက္သည္။ အရြယ္ကား AAA ဓါတ္ခဲအရြယ္အတိုင္း ကြက္တိ။
သူနာျပဳဆရာမလုပ္သက္တလွ်ာက္ ျမင္ဖူးသမွ်တြင္ အေသးဆံုးပင္။
စိတ္ကိုထိန္းထားသည့္ၾကားက မေနႏိုင္၍ ခစ္ခနဲ ရယ္မိသျဖင့္ မ်က္ႏွာကို မနည္းထိန္းကာ “ေဆာရီးေနာ္၊ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး၊ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူးလို႔ ကတိေပးပါတယ္။ ကဲ ေျပာပါအံုး... ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ေယာင္ေနလို႔ပါ”
သူနာျပဳဆရာမေလးလည္း အူကိုႏွိပ္လွ်က္ ထြက္ေျပးေလ၏။
စိတ္ကိုထိန္းထားသည့္ၾကားက မေနႏိုင္၍ ခစ္ခနဲ ရယ္မိသျဖင့္ မ်က္ႏွာကို မနည္းထိန္းကာ “ေဆာရီးေနာ္၊ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး၊ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူးလို႔ ကတိေပးပါတယ္။ ကဲ ေျပာပါအံုး... ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ေယာင္ေနလို႔ပါ”
သူနာျပဳဆရာမေလးလည္း အူကိုႏွိပ္လွ်က္ ထြက္ေျပးေလ၏။
