က်ြန္ေတာ့ အေမက မူၾကိဳေလး တစ္ခုဖြင့္ထားပါတယ္.... မူၾကိဳဆိုေတာ့ ဆရာမေလးေတြလည္း မ်ားသေပါ့ေလ.... သူ႔မွာ ဆရာမ ေၿခာက္ေယာက္ရွိပါတယ္..... အေမက ၀န္ထမ္းေတြ အေပၚ သက္ညွာတတ္သူေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ... ဒါေပမယ့္ ႏိုပ္စက္သလ
ိုလည္း
တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး .... နည္းနည္း စကားေၿပာေတာ့ အေပါက္ဆိုးတယ္...
နည္းနည္းမဟုတ္ပါဘူး အေတာ္ဆိုးပါတယ္.... ဒါေပမယ့္ သူ႔ဆရာမေတြကိုလည္း ...
ေၿမွာက္စားသင့္သေလာက္ေၿမွာက္စားပါတယ္.. ဥပမာ .. တယ္လီဖုန္း ငါးသိန္းနဲ႔
စရေတာ့ ... လစဥ္ တစ္လ သံုးေသာင္းထင္တယ္.. လခထဲက ဖ်က္ၿပီး ဖုန္း၀ယ္ေပးတာ
မ်ိဳး .. ဖုန္းကို အရင္၀ယ္ေပးလိုက္တာ ပါ... ၿပီးမွ လခၿဖတ္ၿဖတ္သြားတာေပါ့
.... ဒီၾကားထဲမွာ ... အလုပ္ထြက္သြားရင္ေတာ့ လည္း ကိုယ္နာတာေပါ့ေလ....
ေနာက္ၿပီး အစားအေသာက္က အစ ေပးေက်ြးတာမ်ိဳးေပါ့ေလ.. လုပ္ပါတယ္... မိသားစု
ခရီးထြက္တဲ့ အခါမ်ိဳးေတြလည္း .... စရိတ္ၿငိမ္းေခၚသြားေပးပါတယ္...ထားပါေလ...
ေၿပာခ်င္တာက .. အေမ႔မူၾကိဳမဟုတ္ပါဘူး ... စားေသာက္ဆိုင္ အေၾကာင္းပါ....
က်ြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစု က မနက္စာကို အေတာ္ကေလး ဂ်ီးမ်ား ပါတယ္... ဟိုလူက ဟိုဟာစားခ်င္ ဒီလူက ဒိဟာစားခ်င္.... အေမက လည္း အဲလိုပါပဲ ... အဓိက ကေတာ့ အေမေပါ့ေလ.... သူစားခ်င္တာကိုပဲလုိက္စားရေလ႔ရွိတယ္.... ဒီတစ္ဆိုင္စား ၿမည္းၾကည္႔ ... မၾကိဳက္ရင္... ေနာက္တစ္ဆိုင္ကို ေမာင္း ...၀င္ ၿမည္းၾကည္႔ အဲဒီလိုကိုစားတာပါ... အဲ သူၾကိဳက္တဲ့ ဆိုင္ဆုိရင္လည္း ေသခ်ာမွတ္ထားၿပိး စြဲစြဲၿမဲၿမဲစားေလ႔ရွိတယ္..... အခုတစ္ေလာ အေမ သေဘာက်ေနတဲ့ ဆိုင္က ... ၿပည္ေထာင္စုရိပ္သာလမ္းထဲက နာမည္ၾကီး စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးတစ္ခု ပါပဲ .... အေမသေဘာက်သလို က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း သေဘာက်ပါတယ္.... အစားအေသာက္စံုတာကေတာ့ ေၿပာမေနပါနဲ႔ ..... မုန္႔ဟင္းခါးေတာင္ ဟင္းသံုးမ်ိဳးခ်က္ပါတယ္.... မနက္ခင္းကို ၿမန္မာ စာ အစံု .... ၿမန္မာမုန္႔ အစံု .. ၿမန္မာ အေၾကာ္စံု .... တရုတ္စာ ဆို ၀က္သားဒုတ္ထိုး ဘာညာက အစ ... ကုလားစာ ပူတီ... တိုရွည္.. ဒန္ေပါက္အထိရပါတယ္..... အိုး ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ က်ြန္ေတာ္တို႔ မိသားစု မ်ား တစ္ခါစားရင္ သံုးေလးေသာင္းအနည္းဆံုးရွင္းရပါတယ္...... ေစ်းကလည္း မၾကိးပါဘူး ပံုမွန္ေစ်းပါပဲ .... သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းလည္း ရွိတယ္.. အစားအေသာက္ကလည္း ... အရသာ မ်ား အေတာ္ကေလး အဆင္ေၿပပါတယ္...... မနက္မနက္ဆို ကားေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးၿပီးလာစားတဲ့ ဆိုင္ပါ...... ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လူေတြ.... အဆိုေတာ္ေတြ... ရုပ္ရွင္မင္းသားမင္းသမီးမ်ား လည္း လာစားတတ္ပါတယ္... ေၿပာခ်င္တာကေတာ့ ဆိုင္ၾကီး ကနားၾကီးေပါ့ေလ....
ဒီလိုနဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့သံုးေလး ရက္က အေမဓာတ္က်တဲ့ အဲဒီ ဆိုင္ကို ... က်ြန္ေတာ္တို႔ ေရာ.. ဆရာမေတြနဲ႔ ပါ မနက္စာသြားစားၿဖစ္ၾကတယ္... အေမက ဆရာမေတြကို ... တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေထာင့္ ငါးရာ ဖိုး ၾကိဳက္ရာစားခြင့္ေပးပါတယ္.... ဒါနဲ႔ ဆရာမေတြလည္း မွာစရာရွိတာ မွာ .. က်ြန္ေတာ္တို႔ လည္း မွာစရာရွိတာ မွာတာေပါ့ေလ.... ထံုးစံအတိုင္း စားပြဲထိုးေတြ ကေတာ့ တစ္ေယာက္မွ ကို အခ်ိဳးမေၿပတာပါ..... မွာတယ္.. မွာထားရင္ၾကာတယ္..... ကိုယ္တိုင္ထယူရတယ္.... ၀က္သားဒုတ္ထိုးနဲ႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္မွာတာ .. ပြဲၿပင္ၿပီးသားကို ကိုယ္က ၿမင္ေနရၿပိ.... အဲဒီပြဲကို တင္ထားၿပီး စားပြဲထုိးနဲ႔ ဒုတ္ထိုး လွိးတဲ့လူနဲ႔ စကား ေၿပာေနလို႔ .. လာမပို႔ဘူးဗ်ာ .... ဒါနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ပဲထယူရပါတယ္.... ကူူလ္ ဖိး ဆိုလည္း .... မွာလိုက္ရင္... မရွိဘူး က စေၿပာတယ္... ကိုယ္တိုင္ ကူလ္ဖီးေကာင္တာကို သြားမွာေတာ့ ရွိတယ္တဲ့ အဲဒါမ်ိဳး ... အေတာ္ကေလး စိတ္ပ်က္စရာပါ..... ဆိုင္မွာက စားေနက်ဆိုေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြလည္း ရိုးေနပါၿပီ.. ကိုယ္တိုင္ထမွာ... ၿပင္ၿပီးတာ ေစာင့္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ယူလာ ၿပီးပဲစားတာ အက်င့္ပါေနပါၿပီ..... ဒီေန႔လည္း က်ြနေ္တာ္တို႔ မွာသမွ်ကို အသားညိဳညိဳ နဲ႔ စားပြဲထိုး တစ္ေယာက္သာ ေခြ်းသံတရႊဲရႊဲနဲ႔ အေၿပးအလႊား လုပ္ေပးပါတယ္... က်န္တဲ့ လူေတြကေတာ့ ... မ်က္ႏွာေသနဲ႔ ေနသူကေန.... စားပြဲထိုးမေတြကို စသူက စ ... အခ်င္းခ်င္း အတင္းတုတ္သူက တုတ္နဲ႔ မို႔ ေခၚတာေတာင္မၾကားတဲ့ အဆင့္ပါ..... ကဲပါထားပါေလ....
ဇာတ္လမ္းက အခုမွ စမွာပါ..... ဒီလိုနဲ႔ ဆရာမေတြထဲ ကေမာ္ေမာ္ဆိုတဲ့ ဆရာမေလးက .... ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ စားဖို႔ ဟင္းေတြ သြားၾကည္႔ပါတယ္.... က်ြန္ေတာ္တုိ႔ လည္း ကိုယ္မွာထားတာေတြ လာေတာ့ စားၾကၿပိေပါ့ .... အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ... ေမာ္ေမာ္ က မ်က္ရည္စမ္းစမ္း စမး္စမ္း ႏွာ ရည္ တရႈံရႈံနဲ႔ ၿပန္လာပါတယ္...
ဒါနဲ႔ အေမက
(ဟဲ့ေမာ္ေမာ္... နင္ဘာၿဖစ္လာတာလဲ )
(သမီးက ဟင္း ေစ်းေမးတာကို သူတို႔ ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္ အန္တီ)
က်ြန္ေတာ့ စိတ္ထင္ေတာ့ ... ဆရာမေလးေတြက ႏွစ္ေထာင့္ ငါးရာဖိုးစီဆိုေတာ့ .... အဲဒီ ဆရာမေလး ေမာ္ေမာ္ လည္း ဟင္းမ်ားကို ေစ်းေမးၿပီး စားပါလိမ္႔မယ္..... ဒီလိုဆိုင္ၾကိး မွာ .... ေစ်းေမးစားသူက သိပ္မရွိဘူးနဲ႔တူပါတယ္....
(ဟဲ့ လာစမ္းဒီနားထုိင္... ေၿပာငါ့ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာၿဖစ္တာလဲ ဆိုတာ)
အေမက ေမးတာပါ...
( သမိးက ... ဆတ္သားေၿခာက္ဟင္းနဲ႔ စားခ်င္လို႔ ဒီဟင္းဘယ္ေလာက္လဲ ဆိုၿပီးေမးတာ ကို..... အဲဒီနားမွာ ထိုင္ေနတဲ့ စားပြဲထိုးနဲ႔ စားပြဲထိုးမႏွစ္ေယာက္က .... ေစ်းေမးၿပိးမ်ား စားေနေသးတယ္ဆိုၿပီး တဟားဟား တဟီးဟီး နဲ႔ ၀ိုင္းေလွာင္ၾကတယ္ အန္တီရယ္.... ေဘးမွာလည္း လူေတြရွိေတာ့ သမီးလည္း ရွက္တာေပါ့ ... အဲဒါေၾကာင့္ ဘာမွေတာင္မမွာခဲ့ဘူး ၿပန္လာတာ )
ဟု ႏွာ တရႈံရႈံနဲ႔ ေၿပာရွာပါတယ္.....
အင္းေပါ့ေလ... အပ်ိဳအရြယ္ေလးပဲ ရွက္မွာေပါ့ .... က်ြန္ေတာ္ကလည္း လူစြာပဲေလ.... ထိုင္နားေထာင္ရင္းကေန အေတာ္ေဒါသထြက္လာတာနဲ႔ ...
(လာ မေမာ္... ဘယ္ေကာင္ဟားတာလဲ က်ြန္ေတာ့ကို ၿပ) ေခၚလာခဲ့ပါတယ္..
ဟင္းပြဲေတြ ေရာင္းတဲ့ေနရာမွာ .... အသက္ ႏွစ္ဆယ္ ၀န္းက်င္ .. စားပြဲထိုးခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ... ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ... တြတ္ထိုးၿပီး တဟီးဟီး တဟားဟား လုပ္ေနၾကတာေတြ႔ရတယ္....
(ေၿပာ ဘယ္သူလဲမေမာ္)
(ဟိုလူ... အဲဒီ ရယ္ေနတဲ့လူ နဲ႔ ေဘးက ေကာင္မေလးေတြ )
ဒါနဲ႔ အဲဒီခ်ာတိတ္ကို ....
(ညီေလး မင္း... ေစာေစာ က သူ ဟင္းေစ်းေမးတာ ကို မင္းတို႔ က ၀ိုင္းဟားတယ္ဆို .. ေနပါဦး မင္းတို႔ ..မွာ ဟားစရာ ဘာအေၾကာင္းရွိသလဲ ... )
(သူတို႔ မပါပါ ဘူး .. က်ြန္ေတာ္ ပါ... က်ြန္ေတာ္လုပ္တာ ပါ)
အမယ္.. သူက ဟို စားပြဲထိုး မ ႏွစ္ေယာက္ေရွ႔ မွာ ... သူရဲေကာင္းေတာင္လုပ္လုိက္ေသးတယ္.... ပံုစံက ခပ္မာမာ ပါပဲ လံုး၀ ေထာင့္မက်ိဳးပါဘူး ... ရုပ္ကေလးက သနားကမားပါ ..ေတာသားရုပ္ကေလး ေပါ့.......
(မဟုတ္ဘးူ ကိုေအာင္... ဟိုေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ပါပါတယ္.. )
(ခနေန မေမာ္... ကဲ မင္းတို႔ ဒီဆိုင္ က မန္ေနဂ်ာ ေခၚလိုက္.. ငါစကားေၿပာမယ္.... သြား ... အခုသြားေခၚ )
က်ြန္ေတာ္ အေတာ္ေဒါသထြက္ေနပါၿပီ.....က်ြန္ေတာ္ ေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေဘးက ၀ိုင္းေတြကလည္း လွည္႔ၾကည္႔ပါတယ္.... အဲဒီေတာ့ မွ ခ်ာတိတ္က ၿပာၿပာသလဲ မန္ေနဂ်ာဆိုသူကို ေခၚပါတယ္.... သိပ္မၾကာပါဘူး မန္ေနဂ်ာေရာက္လာပါတယ္......မန္ေနဂ်ာဆိုသူကို ၿမင္မွပဲ အေတာ္ တရားရပါေတာ့တယ္..... မန္ေနဂ်ာ ခမ်ာ ေခြ်းသံတရြဲ ရြဲနဲ႔ အေစာ က က်ြန္ေတာ္တို႔ စားပြဲ၀ိုင္းနားမွာ စားပြဲထိုးေနသူ ပါ..... ေအာ္ မန္ေနဂ်ာ ကိုယ္တိုင္ စားပြဲဆင္းထိုးေနရတဲ့ ဘ၀ပါလား ....
(ေၿပာပါအစ္ကို ဘာၿဖစ္လို႔ လဲ..ခင္ဗ်ာ .. က်ြန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ)
(ခင္ဗ်ား ဆိုင္က စားပြဲထုိး အဲဒီ ခ်ာတိတ္နဲ႔ ဟိုခ်ာတိတ္မ ႏွစ္ေယာက္က.. က်ြန္ေတာ့္ ဆရာမ... ဟင္းေစ်းေမးတာကို ၀ိုင္းဟားလ႔ႊတ္ၾကတယ္... ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ေပးမလဲ .... )
ဒီေတာ့ .. ဟိုစားပြဲထိုးခ်ာတိတ္က ခပ္တည္တည္ပါပဲ ..... သူပဲမလုပ္သလိုမ်က္ႏွာနဲ႔ .... ခပ္မာမာ ေတာင္လုပ္ထားေသး...
မန္ေနဂ်ာက...
(သူ႔ အစားက်ြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္ကို..... စိတ္မရွိပါနဲ႔ ..... )
(မဟုတ္ဘူး ဗ်... ခင္ဗ်ားေတာင္းပန္စရာမလိုဘူး ...ေတာင္းပန္ရမွာလဲ က်ြန္ေတာ့္ကို မဟုတ္ဘူး..... က်ြန္ေတာ့ ဆရာမကို ..... ဒီမွာ ေဟ့ေကာင္.... မင္းကို ရွင္းရွင္းပဲေၿပာမယ္.... အခုခ်ိန္မွာ ... ငါတို႔ က လာစားတာ ငါတုိ႔ ကစားသံုးသူ ... မင္းက စားပြဲထိုးပဲ .... မင္းဟာ မင္း ဒိဆိုင္မက လို႔ သာ၀တိသာေပၚတက္ၿပီး စားပြဲထိုးထိုး ... မင္းဟာ ၀န္ထမ္းက ၀န္ထမ္းပဲ ... ေအး ၀န္ထမ္းဆိုတာ .. ကိုယ့္ စားသံုးသူကို .... အေကာင္းဆံုးဆက္ဆံရတယ္..... ေစ်းေမးၿပီးစားေတာ့ ဘာၿဖစ္လဲ .... ကိုယ္ စားမယ့္ အစားအစာ ဘယ္ေစ်းလဲေမးတာ ဘာဟားစရာရွိသလဲ .... ရွက္ရမယ့္ ကိစၥလည္း မဟုတ္ဘူး ဟားရမယ့္ ကိစၥလည္းမဟုတ္ဘူး .... ငါတုိ႔ ေမးရင္ေၿဖရမယ့္ တာ၀န္ မင္းမွာ အၿပည္႔ရွိတယ္.... ဒီလို၀န္ေဆာင္မႈမ်ိဳး ကိုလိုခ်င္လို႔ မင္းတို႔ ဒီဆိုင္ကို ပိုက္ဆံပိုေပးၿပီးလာစားတာကြ.. ရွင္းလား ..... မင္းအခု ငါ့ဆရာမကို ေတာင္းပန္...... ဟိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ပါေတာင္းပန္.... အားလံုးၾကားေအာင္ေတာင္းပန္..... လူတစ္ေယာက္.. အထူးသၿဖင့္မိန္းမတစ္ေယာက္ကို .... လူပံုအလည္မွာ ... ေလွာင္တယ္ေၿပာင္တယ္ဆိုတာ .... ဘယ္အေၿခအေနထိၿဖစ္ႏိုင္တယ္မင္းထင္သလဲ ..... မငး္ကိုယ္မင္း ဒိဆိုင္မွာ စားပြဲထိုးရတယ္ဆိုၿပီး ဘ၀င္ၿမင့္ေနသလား ..... ေအး မင္းမာ ထားတဲ့မ်က္ႏွာကို ၿပင္လိုက္... ဒီမွာ မန္ေနဂ်ာ ခင္ဗ်ား တုိ႔ ဆုိင္က စားပြဲထုးိေတြကို စားပြဲထုိး မ်က္ႏွာ ထားတတ္ေအာင္အရင္သင္လိုက္ဦး.... ဟိုမွာ ၾကည္႔စမ္း မ်က္ခြက္ကို ...... ေတာက္!)
မန္ေနဂ်ာကလည္း..
(ေဟ့ ေကာင္... ေတာင္းပန္လိုက္ေလကြာ ... )
(က်ြန္ေတာ္ပဲ ေတာင္းပန္ႏုိင္မယ္.... ဟိုေကာင္မေလးေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူး )
ေအာ္.. ဒင္းက သူရဲေကာင္းလုပ္ေနတုန္းကို .... ဒါမ်ိဳးကေတာ့ ကြာ....
(ကဲမေမာ္.. ဟိုကေလးမ ႏွစ္ေယာက္ပါပါသလား .. )
(ပါတယ္ကိုေအာင္.... သားငယ္ (က်ြန္ေတာ့ညီ) လည္းၿမင္တယ္.. )
က်ြန္ေတာ့ညိကပါ
(ဟုတ္တယ္ေလ... ေစာေစာ ကတင္ခင္ဗ်ား တို႔ပဲ ၀ိုင္းဟားလိုက္လို႔ မေမာ္ငိုသြားတာပဲ က်ြန္ေတာ္လည္းၿမင္တယ္.... ခင္ဗ်ား တစ္ေယာက္တည္းက ရယ္ရေအာင္ .. ခင္ဗ်ား က အရူးလား.... စဥး္စဥ္းစားစားလည္း ကာကြယ္ပါဦး .... )
(ကဲ .... မန္ေနဂ်ာၾကီး ထားလိုက္ပါေတာ့ .... ဒိေတာ့ .. ဒီခ်ာတိတ္ကို အလုပ္ထုတ္ဗ်ာ ... အားလံဳး၀န္ကို သူက သူရဲေကာင္းလုပ္ၿပီးထမ္းခ်င္ေနတာကိုး ..... ခင္ဗ်ား အားနာေနရင္... ဒိဆိုင္ရဲ႔ ဆိုင္ရွင္ ဖုန္းနံပါတ္ေပး ..... မေပးရင္... ဆိုင္ရွင္လာတဲ့ အထိထိုင္ေစာင့္ၿပီး ဒီခ်ာတိတ္ကို အလုပ္ၿဖဳတ္ခုိုင္းမယ္.. ၿဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေၿပာလုိက္မယ္... ခင္ဗ်ား လုပ္မွာလား ..ဖုန္းနံပါတ္ေပးမွာလား ... က်ြန္ေတာ္ထုိင္ေစာင့္ရမလား ... ဒီအတိုင္းေတာ့ က်ြန္ေတာ့ ေက်ာင္းက ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို အထူးသၿဖင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ို လူေရွ႔ သူေရွ႔ အရွက္ရေအာင္.. ေလွာင္ေၿပာင္လိုက္တာကို ဘယ္လိုမွခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ဘူး .... ကဲေၿပာ.... ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ေပးမွာလဲ )
မန္ေနဂ်ာက ..
(ဟုတ္ကဲ့အကို .. ဒီေန႔ ပဲ သူကို ထုတ္ပါ့မယ္... )
(ေအး ေကာင္းတယ္.. မနက္ၿဖန္လည္း က်ြန္ေတာ္ လာစားမယ္.... ေနာက္ကို ဒီေကာင္မ်က္ႏွာလံုး၀မၿမင္ခ်င္ဘူး..... ဒီဆိုင္မွာ က်ြန္ေတာ္ တစ္ပတ္ကို သံုးေလးရက္ေလာက္စားေနတာ ပါ. ... ခင္ဗ်ားလည္ းသိတာပဲ .... ဒီေကာင့္မ်က္ႏွာကိုလံုး၀မၿမင္ခ်င္ဘူး ... )
ဒီေတာ့ မွ မ်က္ႏွာမာမာ နဲ႔ အတင္းခံၿငင္းေနတဲ့ စားပြဲထိုး လည္း ခ်က္ခ်င္းေလသံေပ်ာ္သြားပါတယ္... အမွန္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္ေၿခာက္လိုက္တာ ပါ..... သူမ်ား ထမင္းအိုးလည္း က်ြန္ေတာ္မခြဲတတ္ပါဘူး .... ဒါေပမယ့္ ... ဒိအတုိင္းေတာ့ အၿဖစ္မခံႏုိင္ဘူးေလ.... ေၿခာက္သင့္သေလာက္ေတာ့ ေၿခာက္ရတာပါပဲ ....
စားပြဲထိုးခ်ာတိတ္က..
(အလုပ္ေတာ့ မထုတ္ပါနဲ႔ ဗ်ာ .... က်ြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္... ဟုတ္ပါတယ္.. ဟိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔ က်ြန္ေတာ္ ရယ္မိၾကတာပါ...)
(မင္းငါ့ကို မေတာင္းပန္နဲ႔ .... ငါ့ဆရာမကို ေတာင္းပန္..... )
(ဟုတ္ကဲ့ ပါ ... အမကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ... ေနာက္ ကို မၿဖစ္ေစရပါဘူး .... )
ေနာက္က စားပြဲထုိးမႏွစ္ေယာက္လည္း...
(သမီးတို႔လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္အမရယ္.... )
(ကဲ လာ မေမာ္.... ဟင္းေတြ ၾကိဳက္တဲ့ ဟင္းကို ေစ်းေမး.... တစ္ခုခ်င္းသာေမး.... ထပ္ဟားရင္... က်ြန္ေတာ့ကို လာေၿပာ ... ေစ်းေမးစားတာ .. သူမ်ားကို အသေရဖ်က္တာလိုေလွာင္ေၿပာင္တာလို... ေအာက္တန္းက်တဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး ..... ေမးသာေမး)
က်ြန္ေတာ္လည္း က်ြန္ေတာ့ စားပြဲကိုၿပန္လာထိုင္ၿပီး စားစရာရွိတာ ဆက္စားေနလိုက္ပါတယ္.....
ခဏေနေတာ့ ဟိုခ်ာတိတ္အနားေရာက္လာၿပီ...
(အကို မန္ေနဂ်ာကိုေၿပာေပးပါအစ္ကိုရယ္... က်ြန္ေတာ့ကို အလုပ္မထုတ္ဖို႔ ပါ..... ရြာမွာ က်ြန္ေတာ့္ အေမေတြေရာညိမေရာ ကို လုပ္ေက်ြးေနတာပါ... )
(ေအး ပါ.... ဘယ္မွာလဲ မင္းတို႔ မန္ေနဂ်ာ... )
က်ြန္ေတာ္လည္း မန္ေနဂ်ာရွိရာကို ထသြားၿပီ.... ခ်ာတိတ္နဲ႔ ဟိုကေလးမ ႏွစ္ေယာက္ို အလုပ္မထုတ္ဖို႔ အေၾကာင္း ..... ေစာေစာ က က်ြန္ေတာ္ေၿခာက္လိုက္တာသာၿဖစ္ေၾကာင္း ကို ... ေသခ်ာမွာၿပီးေၿပာခဲ့ပါတယ္.... မန္ေနဂ်ာကလည္း .... သူ႔ကို ဖိုင္းေတာ့ ခ်ရမယ္.... အစ္ကို ေက်နပ္တယ္ဆို အလုပ္မထုတ္ပါဘူး လို႔ ၿပန္ေၿပာပါတယ္......
ဘာပဲေၿပာေၿပာ အဲဒီကိစၥၿဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူတို႔ ဆိုင္က စားပြဲထိုးေတြ အေတာ္ကေလး အပိုးက်ိဳးသြားပါတယ္..... သြားစားတဲ့အခါတိုင္းလည္း ... ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ေပးပါတယ္...... စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေတာ္ၿပႆနာရွာတဲ့ ေကာင္ၾကီးပဲလို႔ ထင္ခ်င္ထင္ေနမွာေပါ့ေလ......
တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ ... ကိုယ္ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ရတဲ့ အလုပ္ကို တာ၀န္ေက်ေက်လုပ္သင့္တာပါပဲ ...... က်ြန္ေတာ္ဆိုလည္း ... သေဘာၤေပၚမွာ .. လက္ေအာက္ငယ္သားပါပဲ ... အလုပ္ခ်ိန္မွာ .. အထက္အရာရွိမၿငိဳၿငင္ရေအာင္.... ႏိုမ္႔ခ်ၿပီးေနရပါတယ္..... ကိုယ္ဟာဘာလဲသိေနသင့္တယ္မဟုတ္လား .... ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘာေကာင္ပဲၿဖစ္ေန ၿဖစ္ေန... ဘယ္လိုမိသားစုက ေမြးဖြားလာေမြးဖြားလာ ... လက္ရွိ ကိုယ့္ အလုပ္ဟာ ကိုယ့္ အဆင့္အတန္းပါပဲ...... လူေနၿခံဳၾကား စိတ္ေနဘံုဖ်ားဆိုတဲ့ စကားဟာ .... ဘ၀င္ၿမင့္ဖို႔ ေၿပာတာမဟုတ္ပါဘူး ... ကိုယ့္ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ၿမင့္ၿမတ္ေအာင္ထားၿခင္း ကို ဆိုလိုတာပါ..... ကို့အလုပ္ကိုယ့္တာ၀န္ကို ဘယ္သူမွ မၿငိဳၿငင္ရပဲ ... ကိုယ္ ယူထားတဲ့ လစာနဲ႔ တန္ေအာင္အလုပ္ၿပန္လုပ္ေပးၿခင္းဟာ .. အလုပ္တာ၀န္ေက်ပြန္ၿခင္းပါပဲ .... ဒါကို စိတ္ဓာတ္ၿမင့္ၿမတ္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္......
ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ... ၿမန္မာၿပည္က စားေသာက္ဆိုင္က ဆိုင္ရွင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ကိုယ္ယူထားတဲ့ ၀န္ေဆာင္ခ အတြက္... ကိုယ့္ ၀န္ထမ္းကို ေကာင္းစြာေလ႔က်င့္ေပးထားဖုိ႔ လိုပါတယ္... ဒါမွ ေကာင္းမြန္ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈကို ေပးႏုိင္ပါလိမ္႔မယ္..... စားပြဲထိုး သတ္ရင္.. ဆိုင္ရွင္ေတြ အရင္းပါၿပဳတ္ႏုိင္ပါတယ္... ကိုယ္ဆိုင္အေၿခအေနကို အၿမဲမ်က္ေၿခမၿပတ္အကဲခတ္ဖို႔ လိုပါတယ္......
တကယ္ေတာ့ ... ေလာက မွာ .... ကိုယ္တာ၀န္ေလးေတြကို ... ကိုယ္ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ေနရင္..... ကိုယ့္ အလုပ္ကို ကိုယ္တန္ဖိုးထားတတ္ေနရင္..... အေတာ္ေက်နပ္စရာေကာင္းမွာပါ..... ကိုယ္က ဒီအလုပ္နဲ႔ ထမင္းစားေနတာကိုး ....
By: လင္းလြန္းညိဳ
က်ြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစု က မနက္စာကို အေတာ္ကေလး ဂ်ီးမ်ား ပါတယ္... ဟိုလူက ဟိုဟာစားခ်င္ ဒီလူက ဒိဟာစားခ်င္.... အေမက လည္း အဲလိုပါပဲ ... အဓိက ကေတာ့ အေမေပါ့ေလ.... သူစားခ်င္တာကိုပဲလုိက္စားရေလ႔ရွိတယ္.... ဒီတစ္ဆိုင္စား ၿမည္းၾကည္႔ ... မၾကိဳက္ရင္... ေနာက္တစ္ဆိုင္ကို ေမာင္း ...၀င္ ၿမည္းၾကည္႔ အဲဒီလိုကိုစားတာပါ... အဲ သူၾကိဳက္တဲ့ ဆိုင္ဆုိရင္လည္း ေသခ်ာမွတ္ထားၿပိး စြဲစြဲၿမဲၿမဲစားေလ႔ရွိတယ္..... အခုတစ္ေလာ အေမ သေဘာက်ေနတဲ့ ဆိုင္က ... ၿပည္ေထာင္စုရိပ္သာလမ္းထဲက နာမည္ၾကီး စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးတစ္ခု ပါပဲ .... အေမသေဘာက်သလို က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း သေဘာက်ပါတယ္.... အစားအေသာက္စံုတာကေတာ့ ေၿပာမေနပါနဲ႔ ..... မုန္႔ဟင္းခါးေတာင္ ဟင္းသံုးမ်ိဳးခ်က္ပါတယ္.... မနက္ခင္းကို ၿမန္မာ စာ အစံု .... ၿမန္မာမုန္႔ အစံု .. ၿမန္မာ အေၾကာ္စံု .... တရုတ္စာ ဆို ၀က္သားဒုတ္ထိုး ဘာညာက အစ ... ကုလားစာ ပူတီ... တိုရွည္.. ဒန္ေပါက္အထိရပါတယ္..... အိုး ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ က်ြန္ေတာ္တို႔ မိသားစု မ်ား တစ္ခါစားရင္ သံုးေလးေသာင္းအနည္းဆံုးရွင္းရပါတယ္...... ေစ်းကလည္း မၾကိးပါဘူး ပံုမွန္ေစ်းပါပဲ .... သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းလည္း ရွိတယ္.. အစားအေသာက္ကလည္း ... အရသာ မ်ား အေတာ္ကေလး အဆင္ေၿပပါတယ္...... မနက္မနက္ဆို ကားေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးၿပီးလာစားတဲ့ ဆိုင္ပါ...... ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လူေတြ.... အဆိုေတာ္ေတြ... ရုပ္ရွင္မင္းသားမင္းသမီးမ်ား လည္း လာစားတတ္ပါတယ္... ေၿပာခ်င္တာကေတာ့ ဆိုင္ၾကီး ကနားၾကီးေပါ့ေလ....
ဒီလိုနဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့သံုးေလး ရက္က အေမဓာတ္က်တဲ့ အဲဒီ ဆိုင္ကို ... က်ြန္ေတာ္တို႔ ေရာ.. ဆရာမေတြနဲ႔ ပါ မနက္စာသြားစားၿဖစ္ၾကတယ္... အေမက ဆရာမေတြကို ... တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေထာင့္ ငါးရာ ဖိုး ၾကိဳက္ရာစားခြင့္ေပးပါတယ္.... ဒါနဲ႔ ဆရာမေတြလည္း မွာစရာရွိတာ မွာ .. က်ြန္ေတာ္တို႔ လည္း မွာစရာရွိတာ မွာတာေပါ့ေလ.... ထံုးစံအတိုင္း စားပြဲထိုးေတြ ကေတာ့ တစ္ေယာက္မွ ကို အခ်ိဳးမေၿပတာပါ..... မွာတယ္.. မွာထားရင္ၾကာတယ္..... ကိုယ္တိုင္ထယူရတယ္.... ၀က္သားဒုတ္ထိုးနဲ႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္မွာတာ .. ပြဲၿပင္ၿပီးသားကို ကိုယ္က ၿမင္ေနရၿပိ.... အဲဒီပြဲကို တင္ထားၿပီး စားပြဲထုိးနဲ႔ ဒုတ္ထိုး လွိးတဲ့လူနဲ႔ စကား ေၿပာေနလို႔ .. လာမပို႔ဘူးဗ်ာ .... ဒါနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ပဲထယူရပါတယ္.... ကူူလ္ ဖိး ဆိုလည္း .... မွာလိုက္ရင္... မရွိဘူး က စေၿပာတယ္... ကိုယ္တိုင္ ကူလ္ဖီးေကာင္တာကို သြားမွာေတာ့ ရွိတယ္တဲ့ အဲဒါမ်ိဳး ... အေတာ္ကေလး စိတ္ပ်က္စရာပါ..... ဆိုင္မွာက စားေနက်ဆိုေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြလည္း ရိုးေနပါၿပီ.. ကိုယ္တိုင္ထမွာ... ၿပင္ၿပီးတာ ေစာင့္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ယူလာ ၿပီးပဲစားတာ အက်င့္ပါေနပါၿပီ..... ဒီေန႔လည္း က်ြနေ္တာ္တို႔ မွာသမွ်ကို အသားညိဳညိဳ နဲ႔ စားပြဲထိုး တစ္ေယာက္သာ ေခြ်းသံတရႊဲရႊဲနဲ႔ အေၿပးအလႊား လုပ္ေပးပါတယ္... က်န္တဲ့ လူေတြကေတာ့ ... မ်က္ႏွာေသနဲ႔ ေနသူကေန.... စားပြဲထိုးမေတြကို စသူက စ ... အခ်င္းခ်င္း အတင္းတုတ္သူက တုတ္နဲ႔ မို႔ ေခၚတာေတာင္မၾကားတဲ့ အဆင့္ပါ..... ကဲပါထားပါေလ....
ဇာတ္လမ္းက အခုမွ စမွာပါ..... ဒီလိုနဲ႔ ဆရာမေတြထဲ ကေမာ္ေမာ္ဆိုတဲ့ ဆရာမေလးက .... ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ စားဖို႔ ဟင္းေတြ သြားၾကည္႔ပါတယ္.... က်ြန္ေတာ္တုိ႔ လည္း ကိုယ္မွာထားတာေတြ လာေတာ့ စားၾကၿပိေပါ့ .... အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ... ေမာ္ေမာ္ က မ်က္ရည္စမ္းစမ္း စမး္စမ္း ႏွာ ရည္ တရႈံရႈံနဲ႔ ၿပန္လာပါတယ္...
ဒါနဲ႔ အေမက
(ဟဲ့ေမာ္ေမာ္... နင္ဘာၿဖစ္လာတာလဲ )
(သမီးက ဟင္း ေစ်းေမးတာကို သူတို႔ ၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္ အန္တီ)
က်ြန္ေတာ့ စိတ္ထင္ေတာ့ ... ဆရာမေလးေတြက ႏွစ္ေထာင့္ ငါးရာဖိုးစီဆိုေတာ့ .... အဲဒီ ဆရာမေလး ေမာ္ေမာ္ လည္း ဟင္းမ်ားကို ေစ်းေမးၿပီး စားပါလိမ္႔မယ္..... ဒီလိုဆိုင္ၾကိး မွာ .... ေစ်းေမးစားသူက သိပ္မရွိဘူးနဲ႔တူပါတယ္....
(ဟဲ့ လာစမ္းဒီနားထုိင္... ေၿပာငါ့ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာၿဖစ္တာလဲ ဆိုတာ)
အေမက ေမးတာပါ...
( သမိးက ... ဆတ္သားေၿခာက္ဟင္းနဲ႔ စားခ်င္လို႔ ဒီဟင္းဘယ္ေလာက္လဲ ဆိုၿပီးေမးတာ ကို..... အဲဒီနားမွာ ထိုင္ေနတဲ့ စားပြဲထိုးနဲ႔ စားပြဲထိုးမႏွစ္ေယာက္က .... ေစ်းေမးၿပိးမ်ား စားေနေသးတယ္ဆိုၿပီး တဟားဟား တဟီးဟီး နဲ႔ ၀ိုင္းေလွာင္ၾကတယ္ အန္တီရယ္.... ေဘးမွာလည္း လူေတြရွိေတာ့ သမီးလည္း ရွက္တာေပါ့ ... အဲဒါေၾကာင့္ ဘာမွေတာင္မမွာခဲ့ဘူး ၿပန္လာတာ )
ဟု ႏွာ တရႈံရႈံနဲ႔ ေၿပာရွာပါတယ္.....
အင္းေပါ့ေလ... အပ်ိဳအရြယ္ေလးပဲ ရွက္မွာေပါ့ .... က်ြန္ေတာ္ကလည္း လူစြာပဲေလ.... ထိုင္နားေထာင္ရင္းကေန အေတာ္ေဒါသထြက္လာတာနဲ႔ ...
(လာ မေမာ္... ဘယ္ေကာင္ဟားတာလဲ က်ြန္ေတာ့ကို ၿပ) ေခၚလာခဲ့ပါတယ္..
ဟင္းပြဲေတြ ေရာင္းတဲ့ေနရာမွာ .... အသက္ ႏွစ္ဆယ္ ၀န္းက်င္ .. စားပြဲထိုးခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ... ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ... တြတ္ထိုးၿပီး တဟီးဟီး တဟားဟား လုပ္ေနၾကတာေတြ႔ရတယ္....
(ေၿပာ ဘယ္သူလဲမေမာ္)
(ဟိုလူ... အဲဒီ ရယ္ေနတဲ့လူ နဲ႔ ေဘးက ေကာင္မေလးေတြ )
ဒါနဲ႔ အဲဒီခ်ာတိတ္ကို ....
(ညီေလး မင္း... ေစာေစာ က သူ ဟင္းေစ်းေမးတာ ကို မင္းတို႔ က ၀ိုင္းဟားတယ္ဆို .. ေနပါဦး မင္းတို႔ ..မွာ ဟားစရာ ဘာအေၾကာင္းရွိသလဲ ... )
(သူတို႔ မပါပါ ဘူး .. က်ြန္ေတာ္ ပါ... က်ြန္ေတာ္လုပ္တာ ပါ)
အမယ္.. သူက ဟို စားပြဲထိုး မ ႏွစ္ေယာက္ေရွ႔ မွာ ... သူရဲေကာင္းေတာင္လုပ္လုိက္ေသးတယ္.... ပံုစံက ခပ္မာမာ ပါပဲ လံုး၀ ေထာင့္မက်ိဳးပါဘူး ... ရုပ္ကေလးက သနားကမားပါ ..ေတာသားရုပ္ကေလး ေပါ့.......
(မဟုတ္ဘးူ ကိုေအာင္... ဟိုေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ပါပါတယ္.. )
(ခနေန မေမာ္... ကဲ မင္းတို႔ ဒီဆိုင္ က မန္ေနဂ်ာ ေခၚလိုက္.. ငါစကားေၿပာမယ္.... သြား ... အခုသြားေခၚ )
က်ြန္ေတာ္ အေတာ္ေဒါသထြက္ေနပါၿပီ.....က်ြန္ေတာ္ ေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေဘးက ၀ိုင္းေတြကလည္း လွည္႔ၾကည္႔ပါတယ္.... အဲဒီေတာ့ မွ ခ်ာတိတ္က ၿပာၿပာသလဲ မန္ေနဂ်ာဆိုသူကို ေခၚပါတယ္.... သိပ္မၾကာပါဘူး မန္ေနဂ်ာေရာက္လာပါတယ္......မန္ေနဂ်ာဆိုသူကို ၿမင္မွပဲ အေတာ္ တရားရပါေတာ့တယ္..... မန္ေနဂ်ာ ခမ်ာ ေခြ်းသံတရြဲ ရြဲနဲ႔ အေစာ က က်ြန္ေတာ္တို႔ စားပြဲ၀ိုင္းနားမွာ စားပြဲထိုးေနသူ ပါ..... ေအာ္ မန္ေနဂ်ာ ကိုယ္တိုင္ စားပြဲဆင္းထိုးေနရတဲ့ ဘ၀ပါလား ....
(ေၿပာပါအစ္ကို ဘာၿဖစ္လို႔ လဲ..ခင္ဗ်ာ .. က်ြန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ)
(ခင္ဗ်ား ဆိုင္က စားပြဲထုိး အဲဒီ ခ်ာတိတ္နဲ႔ ဟိုခ်ာတိတ္မ ႏွစ္ေယာက္က.. က်ြန္ေတာ့္ ဆရာမ... ဟင္းေစ်းေမးတာကို ၀ိုင္းဟားလ႔ႊတ္ၾကတယ္... ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ေပးမလဲ .... )
ဒီေတာ့ .. ဟိုစားပြဲထိုးခ်ာတိတ္က ခပ္တည္တည္ပါပဲ ..... သူပဲမလုပ္သလိုမ်က္ႏွာနဲ႔ .... ခပ္မာမာ ေတာင္လုပ္ထားေသး...
မန္ေနဂ်ာက...
(သူ႔ အစားက်ြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္ကို..... စိတ္မရွိပါနဲ႔ ..... )
(မဟုတ္ဘူး ဗ်... ခင္ဗ်ားေတာင္းပန္စရာမလိုဘူး ...ေတာင္းပန္ရမွာလဲ က်ြန္ေတာ့္ကို မဟုတ္ဘူး..... က်ြန္ေတာ့ ဆရာမကို ..... ဒီမွာ ေဟ့ေကာင္.... မင္းကို ရွင္းရွင္းပဲေၿပာမယ္.... အခုခ်ိန္မွာ ... ငါတို႔ က လာစားတာ ငါတုိ႔ ကစားသံုးသူ ... မင္းက စားပြဲထိုးပဲ .... မင္းဟာ မင္း ဒိဆိုင္မက လို႔ သာ၀တိသာေပၚတက္ၿပီး စားပြဲထိုးထိုး ... မင္းဟာ ၀န္ထမ္းက ၀န္ထမ္းပဲ ... ေအး ၀န္ထမ္းဆိုတာ .. ကိုယ့္ စားသံုးသူကို .... အေကာင္းဆံုးဆက္ဆံရတယ္..... ေစ်းေမးၿပီးစားေတာ့ ဘာၿဖစ္လဲ .... ကိုယ္ စားမယ့္ အစားအစာ ဘယ္ေစ်းလဲေမးတာ ဘာဟားစရာရွိသလဲ .... ရွက္ရမယ့္ ကိစၥလည္း မဟုတ္ဘူး ဟားရမယ့္ ကိစၥလည္းမဟုတ္ဘူး .... ငါတုိ႔ ေမးရင္ေၿဖရမယ့္ တာ၀န္ မင္းမွာ အၿပည္႔ရွိတယ္.... ဒီလို၀န္ေဆာင္မႈမ်ိဳး ကိုလိုခ်င္လို႔ မင္းတို႔ ဒီဆိုင္ကို ပိုက္ဆံပိုေပးၿပီးလာစားတာကြ.. ရွင္းလား ..... မင္းအခု ငါ့ဆရာမကို ေတာင္းပန္...... ဟိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ပါေတာင္းပန္.... အားလံုးၾကားေအာင္ေတာင္းပန္..... လူတစ္ေယာက္.. အထူးသၿဖင့္မိန္းမတစ္ေယာက္ကို .... လူပံုအလည္မွာ ... ေလွာင္တယ္ေၿပာင္တယ္ဆိုတာ .... ဘယ္အေၿခအေနထိၿဖစ္ႏိုင္တယ္မင္းထင္သလဲ ..... မငး္ကိုယ္မင္း ဒိဆိုင္မွာ စားပြဲထိုးရတယ္ဆိုၿပီး ဘ၀င္ၿမင့္ေနသလား ..... ေအး မင္းမာ ထားတဲ့မ်က္ႏွာကို ၿပင္လိုက္... ဒီမွာ မန္ေနဂ်ာ ခင္ဗ်ား တုိ႔ ဆုိင္က စားပြဲထုးိေတြကို စားပြဲထုိး မ်က္ႏွာ ထားတတ္ေအာင္အရင္သင္လိုက္ဦး.... ဟိုမွာ ၾကည္႔စမ္း မ်က္ခြက္ကို ...... ေတာက္!)
မန္ေနဂ်ာကလည္း..
(ေဟ့ ေကာင္... ေတာင္းပန္လိုက္ေလကြာ ... )
(က်ြန္ေတာ္ပဲ ေတာင္းပန္ႏုိင္မယ္.... ဟိုေကာင္မေလးေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူး )
ေအာ္.. ဒင္းက သူရဲေကာင္းလုပ္ေနတုန္းကို .... ဒါမ်ိဳးကေတာ့ ကြာ....
(ကဲမေမာ္.. ဟိုကေလးမ ႏွစ္ေယာက္ပါပါသလား .. )
(ပါတယ္ကိုေအာင္.... သားငယ္ (က်ြန္ေတာ့ညီ) လည္းၿမင္တယ္.. )
က်ြန္ေတာ့ညိကပါ
(ဟုတ္တယ္ေလ... ေစာေစာ ကတင္ခင္ဗ်ား တို႔ပဲ ၀ိုင္းဟားလိုက္လို႔ မေမာ္ငိုသြားတာပဲ က်ြန္ေတာ္လည္းၿမင္တယ္.... ခင္ဗ်ား တစ္ေယာက္တည္းက ရယ္ရေအာင္ .. ခင္ဗ်ား က အရူးလား.... စဥး္စဥ္းစားစားလည္း ကာကြယ္ပါဦး .... )
(ကဲ .... မန္ေနဂ်ာၾကီး ထားလိုက္ပါေတာ့ .... ဒိေတာ့ .. ဒီခ်ာတိတ္ကို အလုပ္ထုတ္ဗ်ာ ... အားလံဳး၀န္ကို သူက သူရဲေကာင္းလုပ္ၿပီးထမ္းခ်င္ေနတာကိုး ..... ခင္ဗ်ား အားနာေနရင္... ဒိဆိုင္ရဲ႔ ဆိုင္ရွင္ ဖုန္းနံပါတ္ေပး ..... မေပးရင္... ဆိုင္ရွင္လာတဲ့ အထိထိုင္ေစာင့္ၿပီး ဒီခ်ာတိတ္ကို အလုပ္ၿဖဳတ္ခုိုင္းမယ္.. ၿဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေၿပာလုိက္မယ္... ခင္ဗ်ား လုပ္မွာလား ..ဖုန္းနံပါတ္ေပးမွာလား ... က်ြန္ေတာ္ထုိင္ေစာင့္ရမလား ... ဒီအတိုင္းေတာ့ က်ြန္ေတာ့ ေက်ာင္းက ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို အထူးသၿဖင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ို လူေရွ႔ သူေရွ႔ အရွက္ရေအာင္.. ေလွာင္ေၿပာင္လိုက္တာကို ဘယ္လိုမွခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ဘူး .... ကဲေၿပာ.... ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ေပးမွာလဲ )
မန္ေနဂ်ာက ..
(ဟုတ္ကဲ့အကို .. ဒီေန႔ ပဲ သူကို ထုတ္ပါ့မယ္... )
(ေအး ေကာင္းတယ္.. မနက္ၿဖန္လည္း က်ြန္ေတာ္ လာစားမယ္.... ေနာက္ကို ဒီေကာင္မ်က္ႏွာလံုး၀မၿမင္ခ်င္ဘူး..... ဒီဆိုင္မွာ က်ြန္ေတာ္ တစ္ပတ္ကို သံုးေလးရက္ေလာက္စားေနတာ ပါ. ... ခင္ဗ်ားလည္ းသိတာပဲ .... ဒီေကာင့္မ်က္ႏွာကိုလံုး၀မၿမင္ခ်င္ဘူး ... )
ဒီေတာ့ မွ မ်က္ႏွာမာမာ နဲ႔ အတင္းခံၿငင္းေနတဲ့ စားပြဲထိုး လည္း ခ်က္ခ်င္းေလသံေပ်ာ္သြားပါတယ္... အမွန္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္ေၿခာက္လိုက္တာ ပါ..... သူမ်ား ထမင္းအိုးလည္း က်ြန္ေတာ္မခြဲတတ္ပါဘူး .... ဒါေပမယ့္ ... ဒိအတုိင္းေတာ့ အၿဖစ္မခံႏုိင္ဘူးေလ.... ေၿခာက္သင့္သေလာက္ေတာ့ ေၿခာက္ရတာပါပဲ ....
စားပြဲထိုးခ်ာတိတ္က..
(အလုပ္ေတာ့ မထုတ္ပါနဲ႔ ဗ်ာ .... က်ြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္... ဟုတ္ပါတယ္.. ဟိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔ က်ြန္ေတာ္ ရယ္မိၾကတာပါ...)
(မင္းငါ့ကို မေတာင္းပန္နဲ႔ .... ငါ့ဆရာမကို ေတာင္းပန္..... )
(ဟုတ္ကဲ့ ပါ ... အမကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ... ေနာက္ ကို မၿဖစ္ေစရပါဘူး .... )
ေနာက္က စားပြဲထုိးမႏွစ္ေယာက္လည္း...
(သမီးတို႔လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္အမရယ္.... )
(ကဲ လာ မေမာ္.... ဟင္းေတြ ၾကိဳက္တဲ့ ဟင္းကို ေစ်းေမး.... တစ္ခုခ်င္းသာေမး.... ထပ္ဟားရင္... က်ြန္ေတာ့ကို လာေၿပာ ... ေစ်းေမးစားတာ .. သူမ်ားကို အသေရဖ်က္တာလိုေလွာင္ေၿပာင္တာလို... ေအာက္တန္းက်တဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး ..... ေမးသာေမး)
က်ြန္ေတာ္လည္း က်ြန္ေတာ့ စားပြဲကိုၿပန္လာထိုင္ၿပီး စားစရာရွိတာ ဆက္စားေနလိုက္ပါတယ္.....
ခဏေနေတာ့ ဟိုခ်ာတိတ္အနားေရာက္လာၿပီ...
(အကို မန္ေနဂ်ာကိုေၿပာေပးပါအစ္ကိုရယ္... က်ြန္ေတာ့ကို အလုပ္မထုတ္ဖို႔ ပါ..... ရြာမွာ က်ြန္ေတာ့္ အေမေတြေရာညိမေရာ ကို လုပ္ေက်ြးေနတာပါ... )
(ေအး ပါ.... ဘယ္မွာလဲ မင္းတို႔ မန္ေနဂ်ာ... )
က်ြန္ေတာ္လည္း မန္ေနဂ်ာရွိရာကို ထသြားၿပီ.... ခ်ာတိတ္နဲ႔ ဟိုကေလးမ ႏွစ္ေယာက္ို အလုပ္မထုတ္ဖို႔ အေၾကာင္း ..... ေစာေစာ က က်ြန္ေတာ္ေၿခာက္လိုက္တာသာၿဖစ္ေၾကာင္း ကို ... ေသခ်ာမွာၿပီးေၿပာခဲ့ပါတယ္.... မန္ေနဂ်ာကလည္း .... သူ႔ကို ဖိုင္းေတာ့ ခ်ရမယ္.... အစ္ကို ေက်နပ္တယ္ဆို အလုပ္မထုတ္ပါဘူး လို႔ ၿပန္ေၿပာပါတယ္......
ဘာပဲေၿပာေၿပာ အဲဒီကိစၥၿဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူတို႔ ဆိုင္က စားပြဲထိုးေတြ အေတာ္ကေလး အပိုးက်ိဳးသြားပါတယ္..... သြားစားတဲ့အခါတိုင္းလည္း ... ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ေပးပါတယ္...... စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေတာ္ၿပႆနာရွာတဲ့ ေကာင္ၾကီးပဲလို႔ ထင္ခ်င္ထင္ေနမွာေပါ့ေလ......
တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ ... ကိုယ္ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ရတဲ့ အလုပ္ကို တာ၀န္ေက်ေက်လုပ္သင့္တာပါပဲ ...... က်ြန္ေတာ္ဆိုလည္း ... သေဘာၤေပၚမွာ .. လက္ေအာက္ငယ္သားပါပဲ ... အလုပ္ခ်ိန္မွာ .. အထက္အရာရွိမၿငိဳၿငင္ရေအာင္.... ႏိုမ္႔ခ်ၿပီးေနရပါတယ္..... ကိုယ္ဟာဘာလဲသိေနသင့္တယ္မဟုတ္လား .... ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘာေကာင္ပဲၿဖစ္ေန ၿဖစ္ေန... ဘယ္လိုမိသားစုက ေမြးဖြားလာေမြးဖြားလာ ... လက္ရွိ ကိုယ့္ အလုပ္ဟာ ကိုယ့္ အဆင့္အတန္းပါပဲ...... လူေနၿခံဳၾကား စိတ္ေနဘံုဖ်ားဆိုတဲ့ စကားဟာ .... ဘ၀င္ၿမင့္ဖို႔ ေၿပာတာမဟုတ္ပါဘူး ... ကိုယ့္ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ၿမင့္ၿမတ္ေအာင္ထားၿခင္း ကို ဆိုလိုတာပါ..... ကို့အလုပ္ကိုယ့္တာ၀န္ကို ဘယ္သူမွ မၿငိဳၿငင္ရပဲ ... ကိုယ္ ယူထားတဲ့ လစာနဲ႔ တန္ေအာင္အလုပ္ၿပန္လုပ္ေပးၿခင္းဟာ .. အလုပ္တာ၀န္ေက်ပြန္ၿခင္းပါပဲ .... ဒါကို စိတ္ဓာတ္ၿမင့္ၿမတ္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္......
ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ... ၿမန္မာၿပည္က စားေသာက္ဆိုင္က ဆိုင္ရွင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ကိုယ္ယူထားတဲ့ ၀န္ေဆာင္ခ အတြက္... ကိုယ့္ ၀န္ထမ္းကို ေကာင္းစြာေလ႔က်င့္ေပးထားဖုိ႔ လိုပါတယ္... ဒါမွ ေကာင္းမြန္ေသာ ၀န္ေဆာင္မႈကို ေပးႏုိင္ပါလိမ္႔မယ္..... စားပြဲထိုး သတ္ရင္.. ဆိုင္ရွင္ေတြ အရင္းပါၿပဳတ္ႏုိင္ပါတယ္... ကိုယ္ဆိုင္အေၿခအေနကို အၿမဲမ်က္ေၿခမၿပတ္အကဲခတ္ဖို႔ လိုပါတယ္......
တကယ္ေတာ့ ... ေလာက မွာ .... ကိုယ္တာ၀န္ေလးေတြကို ... ကိုယ္ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ေနရင္..... ကိုယ့္ အလုပ္ကို ကိုယ္တန္ဖိုးထားတတ္ေနရင္..... အေတာ္ေက်နပ္စရာေကာင္းမွာပါ..... ကိုယ္က ဒီအလုပ္နဲ႔ ထမင္းစားေနတာကိုး ....
By: လင္းလြန္းညိဳ
တုိ႕ေတြကေတာ႕စကားနဲရန္စဲ အဲဒီလုိဆုိင္မ်ိဳးဘယ္ေတာ႕မွထပ္သြားမစားေတာ႕ဘူး။
ReplyDelete(hard to comment. ) word verification disturbed.
five time tried
ေအာင္မေလး ေျပာခ်င္ေနတဲ့စကားေတြကုိ ကုိလင္းလြန္းညိဳက ေျပာေပးလုိက္သလုိပဲ။ ျမန္မာျပည္၀န္ေဆာင္မႈေတြနဲ႕၊ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ အခ်ိဳးမေျပမႈေတြကုိ ေျပာခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။ ၀န္ထမ္းတခ်ိဳ႕ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သူတို႕ကုိခန္႕ထားတာဟာ စားသုံးသူ၊၀ယ္သူကုိ ၀န္ေဆာင္ေပးဖို႕ဆိုတာ ေမ့ေနၿပီး ဒင္းတို႕က ငါတို႕ဆီမွာ လာစားရတာ၊ ငါတို႕ဆက္ဆံခ်င္သလုိဆက္ဆံမယ္ဆိုတဲ့ ေအာက္တန္းက် ထုံထုိင္းတဲ့စိတ္ပဲရွိတယ္ဗ်။ လက္ေအာက္ငယ္သားကုိလည္း ပညာေပးရမယ္၊ အလုပ္ရွင္နဲ႕ မန္ေနဂ်ာေတြကလည္း Service ရဲ႕ သေဘာကုိ သိဖို႕အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။
ReplyDelete(လီယုိ)