ရီမုတ္ကြန္ထရိုးမွ… အဖြင့္အပိတ္ခလုတ္ကို တစ္ေခါက္ထပ္ႏိုပ္ၿပီးဖြင့္ၾကည္႔သည္….. တီြ ဆိုေသာ အသံႏွင့္အတူ… ေလတဟူးဟူးစတိုက္လာသည္….. သိုေပမယ့္ ေလပူၾကီးၿဖစ္သည္… ပံုမွန္ ပန္ကာမွလာေသာေလလို ေလပူၾကီးပဲၿဖစ္သည္….. အဲကြန္းေလ မဟုတ္… ေအးစိမ္႔စိမ္႔ၿဖစ္မေန….. ဒါဆိုေသခ်ာသြားပါၿပီ…. တစ္ခုခုေတာ့ ၿဖစ္ေနၿပီ……. ဒီတစ္ၾကိမ္ႏွင့္ဆို အဖြင့္အပိတ္လုပ္ၾကည္႔ေနတာေလးငါးၾကိမ္ရွိၿပီၿဖစ္ပါသည္….. ဖုန္၀င္မည္ကိုကာကြယ္ထားသည္ စကာေလးမ်ားကိုလည္းေဆးၿပီးၿပီ… ဒါဆိုဘာမ်ားၿဖစ္ႏုိင္ဦးမည္နည္း …. Outdoor Unit
ကတစ္ခုခုၿဖစ္တာဆုိလွ်င္ေတာ့ … သူထြက္မၾကည္႔ႏုိင္ေတာ့….
မနက္ကတင္အေကာင္းၾကီးၿဖစ္သည္… အခုမွ ဘာထေဖာက္သနည္းမသိ…. မတတ္ႏုိင္ေတာ့ …
သူစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ … ရီမုတ္ ကို ခ်ကာ အိပ္ယာေပၚသို႔ သာ
လာထိုင္လုိက္ရေတာ့သည္…… ခုေတာ့ … သူအမုန္းဆံုးမၾကားခ်င္ဆံုး…
လက္မခံခ်င္ဆံုးေသာ အေၿခအေနတစ္ခုကို …. သူလက္ခံလိုက္ရပါေတာ့မည္…. ဟုတ္ပါသည္…
သူ႔ အိပ္ခန္းမွ အဲယားကြန္းပ်က္သြားပါေလၿပီ……..
(အဲကြန္းမရွိလွ်င္မအိပ္တတ္ဘူး )
ဒါသူအၿမဲေၿပာေနက်စကားၿဖစ္ပါသည္….. မသိသူမ်ား က သူ႔ ကို ဖင္ေခါင္းအေတာ္က်ယ္တဲ့ေကာင္ဟု ထင္ေကာင္းထင္ပါလိမ္႔မည္….. တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း ငၾကြားဟု ထင္ၾကဦးမည္…. သို႔ ေသာ္.. သူ႔ အေၾကာင္းသူသာလွ်င္သိပါသည္…. သူတကယ္ကို အဲကြန္းမရွိပဲမအိပ္တတ္တာၿဖစ္သည္…
ေမြးကတည္းက အဲကြန္းႏွင့္ ဖက္ေမြးလာတာမဟုတ္ေသာ္လည္း …. အဆင္ေၿပေသာ မိသားစုတစ္ခုမွေပါက္ဖြားလာသၿဖင့္ .. သူမူလတန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေလာက္မွ စ၍ အဲကြန္းႏွင့္ေနခဲ့ရသည္…. အဲကြန္းႏွင့္အိပ္ရသည္…. အဲကြန္းခန္းထဲမွာ စာက်က္ခြင့္ရသည္……. အဲကြန္းခန္းထဲတြင္တီဗီၾကည္႔ခြင့္ရပါသည္……. ဒီလိုႏွင့္ အသက္ၾကီးလာေတာ့လည္း … တစ္ေလွ်ာက္လံုးအဲကြန္းႏွင့္အဆက္မၿပတ္ခဲ့ ….. ဒိၾကားထဲ ကေလးေတြထဲမွာ သူက အ၀ဆံုးဆိုေတာ့ .. အဲကြန္းကို အေတာ္ကေလးၾကိဳက္တတ္ၿပန္သည္…. လူၾကီးၿဖစ္လာေတာ့လည္း သူက ခပ္၀၀ပဲမို႔ .. အဲကြနး္ကို မၿပစ္ပယ္ႏိုင္ၿပန္….. ဒါေတြအကုန္လံုး ေၾကာင့္ သူအဲကြန္းကို အဆြဲၾကီးဆြဲခဲ့သည္….. သို႔ေသာ္ ေရေၾကာင္းသိပၸံကို ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး စတင္တက္ေရာက္ေသာ အခ်ိန္က်မွဒုကၡကို လွလွႏွင့္ေတြပါေတာ့သည္…. ေရေၾကာင္းသိပၸံမွာ အဲကြန္းမရွိ ..ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား အေဆာင္ေနရတာမို႔ …. သူ႔မွာ .. ေက်ာင္းစတက္တက္ခ်င္း ႏွစ္ပတ္ေလာက္က အိပ္လို႔ လံုး၀မရခဲ့ …. မိႈ႔ယာက ပူ…. အခန္းကလံုလို ပူႏွင့္ …. အိပ္ေရးအေတာ္ပ်က္ၿပီး…. သံုးညမွ တစ္ညေလာက္ကို ခဲရာခဲဆစ္အိပ္ရရွာသည္… ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ သူ အနည္းငယ္ နပ္လာသည္….. အိမ္မွဖ်ာမွာလိုက္ၿပီး ဖ်ာႏွင့္အိပ္သည္… မနက္ပိုင္း အခန္း စစ္ေဆးေရးလာလွ်င္… ဖ်ာကို ဖြက္ထားရသည္….. တစ္ခါတစ္ရန္ ပူလြန္းေသာညမ်ားတြင္ေတာ့ … အခန္းၿပင္သို႔ ခိုးထြက္ၿပီး ၀ရန္တာ (ေကာ္ရစ္တာ) မွာ ထြက္အိပ္တတ္သည္…. တစ္ခါတစ္ေလလည္း … ဆရာက ဖမ္းမိသၿဖင့္ အၿပစ္ေပးခံရၿပန္သည္…. ဒီလို အဲကြန္းမရွိသည္႔အတြက္ ဒုကၡသုကၡ မ်ိဳးစံုကို ခံ၍ … သူတစ္ႏွစ္တိတိ ေက်ာင္းကို ၿဖစ္ေၿမာက္ေအာင္တက္ခဲ့သည္… ေက်ာင္းၿ႔ပီးသည္႔အခါ ေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္သည္႔ၿဖစ္ခ်င္း….. အိမ္က အဲယားကြန္းအခန္းတြင္အိပ္ရေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား …… ဒီလိုကို သူက အဲကြန္းကို ၾကိဳက္ရွာသည္.. တပ္မက္ရွာသည္….. အေအးကိုၾကိဳက္ရွာပါသည္…
ေက်ာင္းၿပီး .. သေဘာၤတက္သည္႔အခါေတာ့လည္း အဆင္ေၿပၿပန္သည္… သေဘာၤသားဆိုတာ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီမွာ အလုုပ္ခ်ိန္ေလာက္ကလြဲလွ်င္ က်န္အခ်ိန္က အဲကြနး္ အၿပည္႔ႏွင့္ေနရသည္မဟုတ္လား … တစ္ခါတစ္ရံ ရာသီဥတု က ပူပူ .. အင္ဂ်င္ခန္းက ဆူဆူ နဲ႔မို႔ အနည္းငယ္ ေနရထိုင္ရခက္ခဲေသာ္လည္း .. အိပ္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ အဲကြန္းေလးႏွင့္မို႔ …. အေတာ္ကေလးေၿဖသာပါသည္…… ကံေကာင္းေထာက္မစြာ .. ရာသီဥတုေအးေသာ ႏုိင္ငံမ်ားေရာက္လွ်င္ေတာ့ သူ႔အတြက္အေပ်ာ္ဆံုးၿဖစ္သည္….
ပူပူေလာင္ေလာင္ အလုပ္လုုပ္….. ၿပီးလွ်င္ အဲကြနး္ခန္းေလးထဲ … ကိုတာရထားေသာ ဘီယာေအးေအးေလးတစ္ဘူးကို ေဖာက္ကနဲေဖာက္ၿပီး တစ္ငံုခ်င္း စုပ္ေသာက္ကာ……
တီဗီိေလးၾကည္႔ရငး္…..အပန္းေၿဖရေသာအရသာကိုု သူအေတာ္ကေလးႏွစ္သက္ပါသည္…..
ရန္ကုန္တြင္ေနေတာ့လည္း… သူတစ္ေယာက္တည္းအခန္းငွားေနသည္….. မိသားစုႏွင့္မေန….. အခန္းငွားၿပိးၿပီးခ်င္းဘာမွ မ၀ယ္ ပထမဆံုး အဲကြန္းႏွင့္ မို႔ယာေကာငး္ေကာင္းတစ္ခုကို အရင္ေၿပး၀ယ္သည္…. အခန္းခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းထဲမွာ အဲကြန္းကို အၿမင့္ဆံုးထားဖြင့္ၿပီး ေစာင္ၿခံဳၿပီးေကြးရသည္႔အရသာ …. အၿပင္ရာသိဥတုပူပူ မွ ၿပန္လာ ေရတစ္ခြက္ အားပါးတစ္ရ၀ေအာင္ေသာက္ၿပီး .. အဲကြန္းေလး ဖြင့္ကာ ေလးေအးေအး ေလးႏွင့္ နားရတာ .. ဒါေတြကို သူအင္မတန္ မက္ေမာသည္.. သေဘာက်သည္…..
မီးပ်က္သည္႔ညမ်ားသည္ သူ႔အတြက္ငရဲခန္းပင္ၿဖစ္သည္…. မီးလာသည္အထိထိုင္ေစာင့္ကာ
၀ရန္တာထြက္ထိုင္ေနတတ္သည္……အလွည္႔က်မီးေပးစနစ္တုန္းကလည္း … မီးက ညတိုင္းေတာ ့မွန္မွန္ေပးသၿဖင့္ အဆင္ေၿပသည္… ည ဆယ့္တစ္နာရီအထိ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ သို႔ မဟုတ္ .. အဲကြန္းေအးေသာ အင္တာနက္ဆိုင္မ်ားမွာသူ သြားအခ်ိန္ၿဖဳန္းေနလိုက္လို႔ ရသည္…..
ထို႔ေၾကာင့္..အဲယားကြနး္သည္.. သူ႔ဘ၀အတြက္မရွိမၿဖစ္ပစၥည္းတစ္ခု ဆိုလွ်င္မမွားႏီုင္ပါ….. အဲကြန္းမရွိပဲအိပ္စက္ရမည္႔ဘ၀ကို သူေသမေလာက္ေၾကာက္ရွာပါသည္……၀လြန္းသူမို႔ၿဖစ္တာလည္းပါမည္… ၀ေသာေၾကာင့္ အေအးၾကိဳက္သည္မဟုတ္လား ….... စိမ္႔ေနေအာင္ေအးေနေသာ အခန္းေလးသည္.. ဘယ္ေလာက္ညစ္ပတ္ပတ္.. ဘယ္ေလာက္ ရႈပ္ပြပြ သူ႔အတြက္ေတာ့ .. အေတာ္ကေလး … နီဗၺာန္ဘံုတစ္ခုလိုပင္ၿဖစ္ေနပါေတာ့သည္….
ယေန႔ညေနေတာ့ သူ႔ရဲ႔ ရင္ခြင္နန္းေတာ္နိဗၺာန္ဘံုၾကီး ၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားေလၿပီ….. အဲကြနး္ပ်က္သြားၿပီၿဖစ္သည္…. သူမည္သို႔ အိပ္စက္ရမည္နည္း……ကံၾကမၼာက သူဘက္မွာမရွိ….. မီးပ်က္တာမဟုတ္လို႔ မီးၿပန္လာလွ်င္… ဟူေသာေမွ်ာလင့္ခ်က္သူမွာမရိွရွာ…..
(ေတာက္!.... ဟူး )
ေတာက္ေခါက္သည္က ပ်က္သြားေသာ အဲကြန္းကိုၿဖစ္ၿပီး…. သက္ၿပင္းဟူးကနဲခ်လုိက္သည္က .. ဒီတစ္ညအတြက္… ငရဲခနး္ကို သူဘယ္လို ေက်ာ္ၿဖတ္ရမည္ကို မသိေသာေၾကာင့္ၿဖစ္သည္….ခုေနခါမ်ား သိၾကားမင္း ဆင္းလာၿပီးမင္းဘာအလိုခ်င္ဆံုးလဲလို႔ ေမးလွ်င္.. အဲကြနး္ကို လက္ညိႈးထိုးကာ ၿပင္ခိုင္းလိုက္မည္သာၿဖစ္သည္……
မိုးတြင္းဆိုေသာ္လည္း ဒီညမွ မုိးက မရြာ … ၀ရန္တာသို႔ သူထြက္ထိုင္ေနသည္…. ရာသီဥတာက မိုးမရြာလွ်င္အေတာ္ပူစပ္စပ္ႏုိင္သည္….. ၀တ္ထားေသာ အကၤ်ီ ကို ခ်ြတ္လိုက္သည္……..နည္းနည္းသက္သာသလိုေတာ့ရွိလာသည္……အင္တာနက္ခဏသံုးေနလိုက္သည္… သိပ္အိပ္ခ်င္လာလွ်င္ေတာ့ အဲကြန္းမရွိပဲ အိပ္ႏုိင္ေကာင္းပါသည္ ဟု သူေမွ်ာ္လင့္မိသည္…… မနက္က်လွ်င္ေတာ့ … စားစရာပိုက္ဆံမရွိလွ်င္ေနပါေစ.. အဲကြန္းကို ေတာ့ အငတ္ခံၿပီးၿပင္လိုက္မည္ဟု စိတ္ထဲေတးထားလုိက္သည္…..
အင္တာနက္သံုးေနရင္းမွ…. ပိုပိုၿပီးပူလာသည္… နာရီကုိၾကည္႔မိေတာ့ ..ဆယ့္တစ္နာရီခြဲေနေပၿပီ….. ပူလိုက္သည္႔ၿဖစ္ခ်င္…. ထိုအခ်ိိန္မွ သူ ၿဖတ္ခနည္းသတိရသည္.. ညေနက … သူ ညေနစာကို တ၀တၿပဲစားခဲ့မိသည္… အခုေတာ့ .. ထုိအၿပစ္က သူ႔ကို ဒုကၡေပးေလၿပီ….. ပူေလာင္လိုက္သည္ၿဖစ္ၿခင္း… ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ …. ေရအနည္းငယ္ထခ်ိဳးလိုက္လွ်င္သက္သာမည္ထင္သည္….. သို႔ ႏွင့္ ထိုင္ေနရာမွထကာ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္….
(ငါ့ဘ၀ဟာ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲက်ေနတာပါလား … )
ေတြးေနရင္းပင္သူ႔ကိုယ္သူ အေတာ္ကေလး သနားလာသည္….. ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ကာ …. ေရကို အားပါးတရေလာင္းခ်ိဳးခ်လိုက္သည္…. ၿပန္ထြက္လာေတာ့ ပုဆိုးေလး ၿပန္၀တ္ကာ ေရမသုတ္ပဲေနသည္… အၿပင္မွာလည္း သူဆက္မထိုင္ခ်င္ေတာ့ … ၿခင္အေတာ္တြယ္သည္မဟုတ္လား …. သို႔ ႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာကို မကာ အခန္းထဲသို႔ ၿပန္၀င္လာၿပီး … အဲကြန္းကို ၿပန္ဖြင့္ထားလိုက္သည္….. ေလမရသည္ထက္…. ေလကေလး တိုက္ေနသည္က မွ အနည္းငယ္ေနသာေသးသည္..ဟု သူထင္သည္…..
ဒိအတိုင္းဆက္ထိုင္ေနၿပီး အင္တာနက္ ဆက္သံုးေနၿပန္သည္…..
သိပ္မၾကာ ေရမ်ား ေၿခာက္သြားၿပန္ေတာ့ .. ၿပန္ပူလာၿပန္သည္….. သူဘာလုပ္ရမည္နည္း…. နာရီကိုၾကည္႔မိသည္… ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ေက်ာ္ၿပီ… အိပ္ကလည္း အိပ္ခ်င္ၿပီၿဖစ္သည္…. ေခြ်းစီးမ်ား တၿပန္ၿပန္ၿဖင့္လည္း သူမအိပ္ခ်င္ၿပန္…… ထိုအခ်ိန္တြင္.. မိုးကေလး တဖြဲဖြဲစရြာလာသည္ကို သူၾကားရသည္…. ေပ်ာ္လိုက္သည္႔ၿဖစ္ခ်င္း…..
၀ရန္တာၿပန္ထြက္ကာ … မိုးေလေအးေအးကို … သြားခံေနလိုက္သည္….. မိုးက တစ္ၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္သဲလာပါၿပီ…. အိမ္ခန္းထဲၿပန္၀င္လာလိုက္သည္….. ထိုေနာက္အခန္းၿပတင္းေပါက္.. တံခါးမ်ား ကို အကုန္ဖြင့္ထားလိုက္သည္... ေလမ်ား တဟူးဟူး တိုက္လာသည္…. သိပ္အမ်ားၾကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း အေတာ္ကေလး ေနသာသြားၿပီၿဖစ္သည္…. မိုးတိတ္သြားမွာကိုေတာင္ဆိုးမိေသးသည္…..
(ဟူး… ေတာ္ပါေသးရဲ႔…)
သက္ၿပင္းကေလးခ်ကာ… သူအနညး္ငယ္ေတာ့ စိတ္သက္သာသြားၿပန္သည္….
(ဒီညတစ္ညလံုး ဒီပံုစံအတုိုင္းသဲသဲမဲမဲ မိုးဆက္ရြာေနရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ …. တကယ္လို႔ မိုးတိတ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ)
ထိုအေတြးက ေခါင္းထဲၿပန္၀င္လာသၿဖင့္ …. သူအေတာ္စိတ္ညစ္သြားၿပန္သည္……..
(ဂီြ)
ဗိုက္ထဲမွ ၿမည္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္…. သူဗိုက္အနည္းငယ္ဆာလာၿပန္သည္… သူမွာစားစရာလည္းဘာမွ မရွိ….. အိမ္မွာ စားစရာ၀ယ္ထားသည္မ်ားက ကုန္ေနေလသည္…. ဘိုက္ဆာဆာ ႏွင့္ပဲ အင္တာနက္ ဆက္သံုးေနမိသည္…..
(ေအာ္… ဗိုက္ကဆာ … လူကပူ…အဲကြန္းကပ်က္….. အိပ္လို႔ကမရ…. ငါ့ဘ၀ တယ္ဆိုးပါလား … အီရတ္က မိသားစုေတြေတာင္ငါ့ေလာက္သနားစရာေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး …. မိုးကေလးရြာေနလို႔ သာေတာ္ေတာ့တယ္…)
ဟုေလွ်ာက္ေတြးေနမိေသးသည္…..
(မုန္႔ဖက္ထုပ္……… သၾကားမုန္႔ဖက္ထုပ္.. သာကူမုန္႔ဖက္ထုပ္ ပူပူေလး… )
မိုး တစ္အုန္းအုန္း ရြာေနသည္႔ၾကားမွ.. ေဖာက္ထြက္လာေသာ အသံကေလးၿဖစ္သည္….. အခ်ိန္ကုိၾကည္႔ေတာ့ ညတစ္နာရီထိုးခါနီးေနၿပီ….
(အင္း .. ဘာမွ မစားရတာထက္စာရင္ေတာ့ မုန္႔ဖက္ထုပ္ေလး စားလိုက္ရရင္.. မဆိုးဘးူ … ေတာ္ၾကားစားၿပီးမွ… ၿပန္အိုက္လာရင္ဒုကၡ… အုိကြာ.. မစားလည္းအိုက္ေနတာ ပဲ ..ဗိုက္ဆာတဲ့ ဒုကၡ တစ္ခုေလွ်ာ့သြားလည္း .. မနည္းဘူး … ) ဟုေတြးကာ .. မုန္႔ဖက္ထုတ္သည္ကို ေခၚရန္၀ရန္တာသို႔ … အေၿပးထြက္လာခဲ့သည္….
မိုးသည္ အေတာ္ကေလးသည္းေနပါသည္….. သည္းေနသည္မွ.. ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ပင္မၿမင္ႏိုင္….. ညၾကီးမင္းၾကီး ေမွာင္ၾကီးမည္းၾကီး…. မိုးၾကီးေလၾကီး ထဲ မုန္႔ဖက္ထုပ္အသည္ကို မနည္းၿပဴၿပဲရွာရသည္….. ေတြ႔ပါၿပီ….
ေတြ႔လိုက္ရသည္က.. သူ႔ကို အေတာ္.. နင့္သြားေစသည္…… မိုးၾကီးေလၾကီး.. ညေမွာင္ေမွာင္ထဲ .. ေရာင္းေနသည္႔ မုန္႔ဖက္ထုပ္သည္မွာ .. ဘာထီးမွ မပါ… မုန္႔ဖက္ထုပ္ေတာင္းကို … ပုခုန္းေပၚတြင္ ထမ္းထားသည္…. ေတာင္က အနည္းငယ္ေလးပံုရသည္.. ခါးက တစ္ၿခမ္းေစာင္းေနသည္…. မိုးကတစ္အုန္းအုန္းႏွင့္မို႔ … သူ႔ တစ္ကိုယ္လံုး ဆိုရႊဲေနသည္….. အဆိုးဆံုးကေတာ့ … ေရာင္းေနသူ မုန္႔ဖက္ထုပ္သည္သည္…. အသက္ ၁၂ ၁၃ ၀န္းက်င္ ခ်ာတိတ္ကေလး တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္…. စြပ္က်ယ္.. လက္စက … ပုဆိုးခပ္တိုတို ႏွင့္ မုန္႔ဖက္ထုပ္သည္ေလးကို .. သူအေတာ္ေခၚယူလိုက္ရသည္….
ေကာင္ေလးက ၀မ္းသာအားရ သူ တိုက္ေအာက္သို႔ ၀င္လာသည္…. သူလည္း ေလွကားမီးကိုဖြင့္…ေလွကားမွ ဆင္းလာလိုက္ၿပီး .. တိုက္ေလွကားရင္းသို႔ေရာက္လာသည္….
(ညီေလးမုန္႔ဖက္ထုပ္…ဘယ္ေလာက္လဲ)
(တစ္ခုတစ္ရာအစ္ကို.. … )
ေၿဖသည္႔အသံက ေမးရိုက္ေနသည္… ေလွကားမီးအလင္းေရာင္က .. ခ်ာတိတ္၏မ်က္ႏွာေပၚအနည္းငယ္ၿဖာက်ေနသည္…
(ဘယ္ႏွစ္ထုပ္ယူမလဲအစ္ကို)
ေမးသည္႔အသံကလည္း ေမးရိုက္သံေလးႏွင့္ပင္… ႏႈတ္ခမ္းမ်ားၾကည္႔ေတာ့ အေတာ္ကေလးၿပာႏွမ္းေနသည္…
(ေနဦး… မင္းၾကည္႔ရတာ အေတာ္ခ်မ္းေနတယ္ထင္တယ္ ဟလား … လာလာ အေပၚခဏတက္ခဲ့ .. ငါ့အခန္း၀ကိုလုိက္ခဲ့ … )
ပထမထပ္တြင္ရွိေသာ သူ႔ အခန္းေပၚသို႔ ခ်ာတိတ္ကို ခဏေခၚလိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္…. ခ်ာတိတ္က ေတာင္းကို မႏုိင့္တႏုိင္မကာ ေလွကားမွတက္လာသည္….
(ေပးေပး အဲဒိေတာင္း မင္းၾကည္႔ရတာ မႏိုင္ဘူးထင္တယ္.. )
(ႏိုင္ပါတယ္ အစ္ကိုရဲ႔ …. ရတယ္.. )
(ေပးစမ္းပါကြာ.. )
ေတာင္းကို သူလွမ္းယူလိုက္ေတာ့ ..
အနည္းငယ္ေတာ့ေလးသည္ကို ေတြ႔ရသည္…. သူ႔ ဗလႏွင့္မတာေတာင္ အနည္းငယ္ေလးေနသည္ဆိုလွ်င္… ဒီခ်ာတိတ္လို … ညိုညိဳပိန္ပိန္ေလး အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေလးမည္နည္း… ေတာင္းကို မၿပီး အခန္း၀တြင္ခဏခ်ထားလိုက္သည္..
(မင္းဒီမွာခဏေစာင့္ဦး…. )
သူ႔ အိမ္ခန္းအတြင္း .. အ၀င္၀နားရွိ ေကာ္ထိုင္ခံုေလးကို ညႊန္ၿပၿပီး .. ထိုင္ခိုင္းလုိက္သည္…. ခ်ာတိတ္က ေခါင္းညိမ္႔ၿပရင္း ..ထိုင္သည္….
(မင္းတစ္ကိုယ္လံုးစုိိရႊဲေနတာပဲ …. ငါလဲစရာ အ၀တ္ေပးမယ္.. )
(အာမဟုတ္ဘူး ..မလဲေတာ့ဘူးအစ္ကို … )
(ေနစမ္းပါ.. ခဏထိုင္ေစာင့္ဦး.. )
သူ႔အိမ္ခန္းအတြငး္ၿပန္၀င္လာလိုက္ၿပီး .. အကၤ်ီ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းႏွင့္ ပုဆိုးခပ္ေဟာင္းေဟာင္းတစ္ထည္ကို ရွာရသည္…. အိမ္မွာက သူတေယာက္တည္းေနသည္မို႔ ..အကၤ်ီက .. သူ႔ ခႏၵာကိုယ္ႏွင့္ေတာ္ေသာ အၾကီးၾကီးေတြသာ မ်ားေနသည္….. အေတာ္ကေလးရွာလိုက္မွ…. ညီအငယ္ေကာင္ အိမ္မွာခဏလာေနစဥ္က… က်န္ခဲ့ေသာ အက်ီ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းတစ္ထည္ကို သြားေတြ႔သည္… ပုဆိုးကေတာ့ .. အဆင္ေၿပရာပဲယူလာေပးလိုက္သည္…
အိမ္ေရွ႔ခန္းေရာက္ေတာ့ ..ခ်ာတိတ္က ငုတ္တုတ္ကေလး ၾကြက္စုတ္မ်က္ႏွာေလးၿဖင့္ထိုင္ေနရွာသည္…
(ကဲ.. မင္း ဒီအ၀တ္ေတြ အရင္လဲလိုက္…. )
(မလဲေတာ့ဘူးေလ အစ္ကို .. အစ္ကို မုန္႔မ၀ယ္ဘူးလား .. က်ြန္ေတာ္ေစ်းဆက္ေရာင္းရဥိးမွာ ၿပီးရင္လည္း ဆိုဥိးမွာပဲ)
(၀ယ္မွာပါကြာ…. မင္းသိပ္ရွည္တာပဲ …. လဲစရာရွိတာလဲ .. )
ဟုေၿပာၿပီး သူ အခန္းထဲၿပန္၀င္လာၿပန္သည္…. ေရေႏြးအနည္းငယ္ စတီးခြက္ထဲထည္႔ကာတည္လိုက္သည္… ေကာ္ဖီမၾကီဳက္ေသာ သူ႔ အိမ္မွာ အေပါဆံုးက ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္မ်ားၿဖစ္သည္….. အေမက ေပးလိုက္.. ခ်စ္သူက ေပးလိုက္ႏွင့္ .. အိမ္မွာ သူဘယ္ေတာ့မွ မေသာက္ၿဖစ္…. ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ တစ္ထုပ္ေဖာက္ ၿပီး ေၾကြခြက္ထဲထည္႔လိုက္သည္…. သိပ္မၾကာေရေႏြးလည္း ဆူလာသည္… ေရေႏြးေလး ထည္႔လိုုက္ၿပီး ခပ္နာနာေမႊသည္…. ၿပီးမွ ေကာ္ဖီခြက္ကို ယူလာၿပီး … အိမ္ေရွ႔ခန္းသို႔ၿပန္ထြက္လာလိုက္သည္…
အိမ္ေရွ႔ခန္းေရာက္ေတာ့ ခ်ာတိတ္က အ၀တ္ေတာင္လဲၿပိးေနၿပီၿဖစ္သည္…. ေရစို၀တ္မ်ားကို ကိုင္ကာ ထိုင္ေနသည္…
(ေအာ္ေအး .. ဟုတ္သားပဲ … မင္းေရစို၀တ္ေတြ… ထည္႔ဖို႔ ငါ က်ြတ္က်ြတ္အိပ္ေပးမယ္.. ေရာ့ ေကာ္ဖီ ခြက္.. ပူတုန္းေသာက္ထား …. )
ခ်ာတိတ္ကို ေကာ္ဖီခြက္ထိုးေပးၿပီး က်ြတ္က်ြတ္အိပ္ေဟာင္းမ်ား ထားရာ ေနာက္ေဖးသို႔ ၀င္လာၿပီး က်ြတ္က်ြတ္အိပ္တစ္အိပ္ယူကာ … အိမ္ေရွ႔သို႔ ထြက္လာၿပန္သည္…
(ကဲေရာ့… ဒီအိပ္ထဲမင္းအ၀တ္ေတြထည္႔….. )
ခ်ာတိတ္က ေခါင္းညိမ္႔ကာ .. အ၀တ္ကိုထည္႔သည္..
(မင္းမုန္႔ဖက္ထုတ္ ဘယ္ႏွစ္ထုပ္က်န္သလဲ.. )
ခ်ာတိတ္မ်က္ႏွာ၀န္းပသြားသည္…
(ငါးဆယ္ေၿခာက္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ က်န္မယ္ အစ္ကို)
(ဗုေဒၶါ.) သူစိတ္ထဲမွ ဘုရားတမိၿခငး္ၿဖစ္သည္…..
(ေဟ့ေကာင္သိပ္လည္းေပ်ာ္မသြားနဲ႔ .. ငါအကုန္လံုးမယူႏုိင္ဘူး .. ငါဘယ္လိုလုပ္.. အဲဒါအကုန္စားမလဲ… ကဲကဲ .. အထုပ္ႏွစ္ဆယ္ထည္႔… ႏွစ္ေထာင္ဖိုးေပါ့ .. ဟုတ္လား )
(အာ… ရတယ္အစ္ကို …ေတာ္ေသးတာေပါ့ ..အစ္ကို မ်ားမ်ား ၀ယ္လုိ႔ …. မဟုတ္ရင္.. အခုအခ်ိန္ကုန္တာနဲ႔ က်ြန္ေတာ္ ဆက္ေလွ်ာက္ၿပီးေရာင္းရမယ့္ ခရိးနဲ႔ ၿပန္ရမယ့္ အခ်ိန္ကို တြက္ေနတာ … ခုေတာ့ အဆင္ေၿပသြားတာေပါ့ .. )
(ေအးေအး .. ထည္႔လိုက္… )
ခ်ာတိတ္က မုန္႔ဖက္ထုပ္ေတာင္းထဲမွ…ေလလံုေအာင္ထုုပ္ထားေသာ က်ြတ္က်ြတ္အိပ္ၾကီးမ်ား အထပ္ထပ္ကို ဖြင့္ကာ…. မုန္႔ဖက္ထုတ္မ်ားကို ႏိႈက္ယူထည္႔ေပးေနရငး္)
(အစ္ကို သၾကားဆယ္ထုပ္.. သာကူဆယ္ထုပ္ယူမလား )
(ေအးေကာင္းတယ္.. ထည္႔လိုက္ကြာ.. )
မုန္႔ဖက္ထုပ္မ်ားကို ထည္႔ေနတုန္း…
(မင္းက ဒီအခ်ိန္ၾကီးေစ်းေရာင္းေတာ့ ၀ယ္တဲ့လူေရာရွိလို႔လား )
(ရွိေတာ့ရွိတယ္အစ္ကိုရ.. အစ္ကိုတုိ႔ ရပ္ကြက္ထဲေတာ့ … ေလးငါးထုပ္ေလာက္ပဲေရာင္းရတာပါ… ၾကည္႔ၿမင္တိုင္ဘက္ ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ရင္…. မိုးအလင္းဆိုင္ေလးေတြနဲ႔ …. ဆိုက္ကားသမားေတြရွိတယ္ေလ…. ေနာက္ၿပီးဒီအခ်ိန္က အမူးသမားၿပန္ခ်ိန္ဆိုေတာ့ … သူတို႔ ဗိုက္ဆာရင္ လည္း ၀ယ္စားၾကပါတယ္.. )
(ဒါဆိုမင္းဘယ္အခ်ိန္အိမ္ၿပန္လဲ)
(ဒီကေနေတာ့ မနက္ ႏွစ္နာရီေလာက္ဆိုၿပန္လွည္႔တာပဲ .. .. )
(ဘယ္မွာေနတုန္း)
(လိႈင္သာယာပါအစ္ကို..)
ေၿပာေနရငး္မွာပင္ မုန္႔ထုပ္ၿပီးၿပီၿဖစ္သည္…
(ေရာ့ အစ္ကို … )
(ေနပါဥိးကြ.. မင္းကလည္း မိုးေတြ ဒီေလာက္ရြာေနေသးတာ .. ငါလည္း အထုပ္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္၀ယ္ထားတာဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီေလးခဏေသာက္ၿပီးမိုးနည္းနည္းဆဲမွသြားေပါ့ .. )
(ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို .. က်ြန္ေတာ္လည္း .. ဒီမွာဒီေလာက္ေရာင္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ၾကည္႔ၿမင္တိုင္ဘက္ဆက္မေလွ်ာက္ေတာ့ပါဘူး … သီရိမဂၤလာေစ်းဘက္ ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပီးေရာင္းသြားလိုက္ေတာ့မယ္….. မိုးဆဲမွပဲသြားပါေတာ့မယ္.. )
(ေအးေအး .. ေကာင္းတယ္.. ေနပါဦးဒီကေနသီရိမဂၤလာေစ်းအထိေတာ့ ကားရွိပါတယ္.. ဒီအခ်ိန္.. လိႈင္သာယာက်မင္းဘယ္လိုၿပန္သလဲ)
(လမ္းပဲေလွ်ာက္ၿပန္တာေလ အစ္ကိုရဲ႔ .. သီရိမဂၤလာေစ်းလည္း လမ္းပဲေလွ်ာက္သြားတာ … )
(ဟ… မင္းဟာ က သီရိ္မဂၤလာေစ်းက ဒီေလာက္အေ၀းၾကီး ကို…. ေစ်းသစ္ကိုသြားမွာမဟုတ္လား )
(ဟုတ္တယ္အစ္ကို … ေစ်းသစ္ကို သြားမွာ… သိပ္ေတာ့လည္း မေ၀းပါဘူး ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္ရင္.. တစ္နာရီခြဲေလာက္ပါပဲ.. )
(ဒါဆိုမင္းဘယ္အခ်ိန္အိမ္ၿပန္ေရာက္လဲ….. )
(ေလးနာရီခြဲငါးနာရီေလာက္ၿပန္ေရာက္တယ္အစ္ကို … က်န္တဲ့မုန္႔ကိုေတာ့ … အမတို႔ က မနက္ပိုင္းေစ်းထဲသြားေရာင္းၾကတယ္… အခုေလာက္ေတာ့ မပူေတာ့ဘူးေပါ့အစ္ကိုရယ္… )
(ေအာ္ေအးေအး… ဒါဆိုမင္းလည္း အဲဒိ အခ်ိန္မွ အိပ္ရတာေပါ့ .. )
ခ်ာတိတ္က ေကာ္ဖီကို အနည္းငယ္ဆုပ္ေသာက္လိုက္ၿပီးမွ
(မအိပ္ရေသးဘးူ အစ္ကိုရဲ႔ …. အေမက ပဲၿပဳတ္ေရာင္းတယ္…. မနက္ၿပန္ေရာက္ရင္ အေမပဲၿပဳတ္တာကူရတယ္.. အစ္ကိုက ေတာ့ မနက္ပိုင္း သိရီမဂၤလာေစ်းမွာ ဟင္းရြက္ေတာင္းထမ္းတယ္.. အစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့.. ေစ်းထဲမွာ .. မုန္႔စိမ္းေပါင္းနဲ႔ မုန္႔ဖက္ထုတ္တြဲေရာင္းတယ္အစ္ကို…. )
(ေအာ္…. ဒါဆိုမင္းက အငယ္ဆံုးေပါ့.. )
(မဟုတ္ဘူး အစ္ကို အငယ္ဆံဳးက ညီတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္… က်ြန္ေတာ္တို႔ ကေမာင္ႏွမ ငါးေယာက္ပါအစ္ကို.. )
(ေအာ္ေအာ္….. ဒါဆိုမငး္ ဘယ္အခ်ိန္အိပ္လဲ .. .)
(ေက်ာင္းက ၿပန္လာရင္ အိပ္တယ္ေလ အစ္ကိုရဲ႔ … )
(ဟင္ … မင္းက ေက်ာင္းတက္ေသးတယ္လား .. )
(တက္တာေပါ့ အစ္ကိုရဲ႔ … ေက်ာင္းရွိေနလို႔ က်ြန္ေတာ္က… ညဘက္မုန္႔ေရာင္းတာ.. )
(ဟဟား .. တယ္ဟုတ္ပါလားကြ.. မင္းကိုေတာ့ သေဘာက်သြားၿပီး ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ပလဲ..)
(ေၿခာက္တန္းအစ္ကို .. အမွန္က ခုနစ္တန္းၿဖစ္ရမွာ .. မႏွစ္က က်လို႔ …. မႏွစ္က အေဖဆံုးေတာ့ .. အကုန္ဖရိုဖရဲၿဖစ္ကုန္တာေလ… အေဖက ဆိုက္ကားနင္းတယ္… ေနာက္ေတာ့ အရက္ေသာက္တာမ်ားလို႔ ဆိုၿပီး မက်န္းမာတာနဲ႔ ဆိုက္ကားမနင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး .. ဒါနဲ႔ ဂ်ာနယ္ေရာင္းတယ္… ရပ္ကြက္ထဲေလာက္ပါပဲ .. အရက္ေသာက္ကေတာ့ မပ်က္ဘူး အစ္ကိုရ.. အေဖက အရက္သာေသာက္တာ … သေဘာေတာ့အေတာ္ေကာင္းတယ္.. ေသာက္ၿပီးရင္လည္း မဆိုးပါဘူး … ဒါေပမယ့္ .. အရက္ကပဲ အေဖ႔ကို ႏိုင္သြားတယ္ေၿပာရမွာေပါ့ အစ္ကိုရာ…. မႏွစ္ကပဲဆံုးသြားတယ္… အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ပဲေက်ာင္းထြက္လိုက္ရတယ္… က်န္တဲ့ အစ္မေတြနဲ႔ က်ြန္ေတာ္နဲ႔ ညီေလးကေတာ့ ေက်ာင္းေနတုန္းပဲ .. )
ေမာသြားသည္ထင္သည္... ေကာ္ဖီကို တစ္ငံုခန္႔ထပ္ေသာက္လိုက္သည္..
စကားေၿပာေနရင္းမွခ်ာတိတ္ေလးက အေၾကာင္းကို သူနားေထာင္ဖို႔ စိတ္၀င္စားလာမိသည္...
သူက သိခ်င္ေဇာၿဖင့္ ...
(မင္းအစ္ကိုၾကီးက ဘယ္ႏွစ္တန္းနဲ႔ ထြက္လိုက္တာလဲ )
(ဆယ္တန္းအစ္ကို. … သူလဲ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီက်ေနတာ…. အေဖေသေတာ့ .. အိမ္မွာက တစ္ဘက္တစ္လမ္းပိုက္ဆံရွာမယ္ဆိုၿပိး ေက်ာင္းထြက္လုိက္တာပဲ… )
(ဒါနဲ႔ မင္းေက်ာင္းခ်ိန္က ဘယ္အခ်ိန္လဲ… )
(မနက္ကိုးနာရီကေန.. ညေနသံုးနာရီပါအစ္ကို .. ေက်ာင္းကၿပန္လာရင္.. အေမနဲ႔အမေတြက မုန္႔စလုပ္ေနၿပီ… အဲဒါ ၀ိုင္းလုပ္ေပးရတယ္… မုန္႔က က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းစာမဟုတ္ဘူးေလ…. အစ္ကိုၾကီးရယ္.. သူ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရယ္က လည္း ယူေရာင္းတယ္.. သူတို႔ကေတာ့ ခပ္ေစာေစာ ၿပန္ၾကတယ္… က်ြန္ေတာ္ကသာ ေနာက္က်မွၿပန္တာ… အဲဒါေက်ာင္းက ၿပန္ေရာက္ရင္ ညေန ေလးနာရီေလာက္ေပါ့ .. အဲဒိက်ရင္ တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္လိုက္တယ္… ညရွစ္နာရီ ေလာက္အထိ အိပ္တယ္…. ၿပီးရင္ မုန္႔ေတာငး္ကို အမေတြက ၿပင္ထားေပးတယ္…. က်ြန္ေတာ္ႏိုးတာနဲ႔ ထမင္းထစားၿပီး …. လိႈင္သာယာကေနကား စီးၿပီး ဒီသေဘာၤက်င္း (ဆင္မလိုက္) ထိပ္မွာဆင္းတယ္… ဒိနားတစ္၀ိႈက္နဲ႔ … ၾကည္႔ၿမင္တိုင္ဘက္ေရာင္းတယ္အစ္ကို…ဒိကေနလမ္းေလွ်ာက္ရင္းေရာင္းရင္းနဲပဲ အိမ္ၿပန္သြားလိုက္တာပါပဲ..ကားခ ႏွစ္ရာပဲတတ္ႏုိင္တယ္ အစ္ကိုရ.. အၿပန္ က်ေတာ့ ညကားေတြက ေစ်းၾကိးသြားၿပီ.. တစ္ခါတစ္ခါ သံုးရာေတြဘာေတြေတာင္းတတ္ေသးတာ…. )
(မင္းဟာ က တစ္ေန႔ ေလးနာရီေလာက္ပဲအိပ္တာေပါ့ .. ဘယ္အခ်ိန္စာသြားၾကည္႔မလဲ … မင္းစာေမးပြဲလည္းက်တယ္ေၿပာတယ္.. )
(စာကေတာ့ …. မုန္႔လုပ္ရင္းကူရငး္ပဲၾကည္႔ႏုိင္တယ္အစ္ကိုရဲ႔ …. အိပ္တာက မအိပ္လု႔ ိမရဘူး … အဲဒီအခ်ိန္မအိပ္ရင္.. ညက် အိပ္ခ်င္ေရာ….. ဟိုတစ္ေလာက က်ြန္ေတာ္ ဗားဂရာထိပ္နားက ထိုင္ခံုမွာ ခဏထိုင္ၿပီး အိပ္ေနတုန္း… မုန္႔ေတာင္းအခိုးခံရလို႔ ေလ… တစ္ခ်က္ေလးငိုက္လိုက္တာ အစ္ကို ရာ…. ဘယ္တုန္းက မသြားမုနး္ကို မသိဘူး ..ဖိနပ္ပါ မသြားတာ .. အဲဒါ ဖိနပ္မပါပဲ အိမ္ၿပန္ခဲ့ရတယ္…. အဲဒီကတည္းက အိပ္တာကို ဘယ္လိုအေၿခအေနၿဖစ္ၿဖစ္ .. ညေနေလးနာရီဆို အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ကို အိပ္တယ္… ညဘက္လည္း အိပ္မငိုက္ရဲေတာ့ဘူး ….. အိပ္ခ်ိန္ လြဲသြားတာနဲ႔ … ညဘက္ေစ်းေရာင္းရင္ ..ဒုကၡေရာက္တာပဲေလ…. က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ေနၿဖစ္ေန.. အိပ္တာပဲ…. မအိပ္ရင္ ေစ်းမေရာင္းႏုိင္ဘူး မေရာင္းႏုိင္ရင္ ထမင္းငတ္မွာေလ.. ေက်ာင္းခန္းထဲသြားခိုးငိုက္ရင္လည္း .. အေဆာ္ခံရမွာ… ဟဲဟဲ… အဲဒီေတာ့ .. အိပ္ခ်ိန္မွာ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ကို အိပ္တာပါပဲအစ္ကိုရာ… ပူပူ ေအးေအး … မတတ္ႏုိင္ပါဘူး .. )
သူအနည္းငယ္ရွက္သြားသည္….. ေစာေစာကတင္သူက သူ႔အိပ္စက္ၿခင္းအတြက္ အဲယားကြနး္ကို ေခ်းမ်ားေနခဲ့ေသးသည္မဟုတ္လား .. သူမ်ားေတြကေတာ့ … ရတဲ့အခ်ိန္ကေလး လုအိပ္ၿပီး အလုပ္လည္းလုပ္ ေက်ာင္းလည္းတက္…. သူ႔မွာေတ့ ေမြ႔ယာၾကီး တစ္ခုလံုးနဲ႔ လံုလံဳၿခံဳၿခံဳ တုိက္ခန္းေကာင္းေကာင္းမွာေနရတာေတာင္.. အိပ္စက္ဖုိ႔ အေရးေခ်းမ်ားေနခဲေသးသည္…. သူ အနည္းငယ္မဟုတ္ေတာ့ .. အေတာ္ရွက္သြားၿခင္းၿဖစ္သည္…
(ေအးေပါ့ကြာ…. စာလည္းၾကိဳးစာေပါ့ … မင္းအစ္ကိုလိုေတာ့ ဆယ္တနု္းနဲ႔ေက်ာင္းမထြက္နဲ႔ ကြ… )
(အာ .. စိတ္ခ်အစ္ကို …. က်ြန္ေတာ္က ဆယ္တန္ေတာ့ေအာင္ေအာင္ေၿဖမယ္…. အကိုက ေၿပာဖူးတယ္.. သူဆယ္တန္းမေအာင္လုိ႔ ဟင္းရြက္ေတာင္းထမး္… မုန္႔ဖက္ထုပ္ေတာင္းထမ္းရတာတဲ့ … ဆယ္တန္းေအာင္ရင္… ကားဒရိုင္ဘာေလာက္ေတာ့ အလုုပ္ရမွာတဲ့အစ္ကိုရ…. )
(ေအးပါကြာ….. ဆယ္တန္းေတာ့ ေအာင္ေအာင္ေၿဖကြာ…. ဘာပဲေၿပာေၿပာ … အလုပ္ေတြဘာေတြ ေခၚေတာ့ ကိုယ္က ေလွ်ာက္လို႔ ရတာေပါ့ ..မင္းလည္း အိပ္ေရးမပ်က္ေတာ့ဘူးေပါ့ ခုလို… မဟုတ္ဘူးလား .. )
(ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကို .. ဟာ ..မိုေတာင္ဆဲေနၿပီ ဗ်.. ေကာ္ဖီလည္း ကုန္ၿပီ.. ဟဲဟဲ ....က်ြန္ေတာ္သြားလိုက္ဦးမယ္ အစ္ကို ..သီရိမဂၤလာေစ်းဖက္ကို ..ေက်းဇူးပဲေနာ္အစ္ကို … က်ြန္ေတာ္ တစ္ထုပ္ပိုထည္႔ေပးထားတယ္အစ္ကို႔အတြက္.. )
မိုးက ဆဲသြားပါေလၿပီ….. ေကာင္ေလးက ၿပန္ဖို႔ ၿပင္သည္…
(ေအးပါကြာ..ေအးပါ.. ငါကလည္း မင္းနဲ႔ေတြ႔ရတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္…. )
အမွန္ေတာ့ သူ႔ အဓိပၸါတယ္ႏွင့္ သူေၿပာလိုက္ၿခငး္သာၿဖစ္သည္….. ေကာင္ေလးကေတာ့ ၾကားပံုပင္မေပၚ… မုန္ဖက္ထုပ္ေတာင္းကို ေကာက္ထမး္လိုက္သည္…
(သြားၿပီအစ္ကို ေနာက္ေန႔ၾကံဳမွ အကၤ်ီနဲ႔ ပုဆိုးၿပန္လာေပးေတာ့မယ္.. )
(အာ....ရတယ္မေပးနဲ႔ မငး္ကို အပိုင္ေပးတာယူလိုက္ေတာ့ …. ေအာ္......မွာထားဥိးမယ္…ေနာက္ေန႔ေတြလည္း ငါ့အိမ္ေရွ႔က ၿဖတ္ရင္… အတင္းကုန္းကုန္းၿပီးမေအာ္နဲ႔ ေနာ္.. ငါက ၀ယ္ခ်င္မွ၀ယ္မွာ …. ဒီေန႔ေတာင္စိတ္ကူးေပါက္လို႔ ၀ယ္တာ….. ဟိုတစ္ေလာကလည္း ကိုင္းဥကင္ေလး ၀ယ္စားမိပါတယ္.. ေန႔တုိငး္ကို အိမ္နားလာလာေအာ္ေနလို႔ ကြ..)
(ဟဲဟဲ .. ဟုတ္ကဲ့ပါအစ္ကို … စားၾကည္႔ပါဥိးအစ္ကိုရ.. က်ြန္ေတာ့မုန္႔ဖက္ထုတ္က ရွယ္ပါ… အစ္ကိုၾကိဳက္ၿပီးေနတိုင္းစားခ်င္ေနဦးမယ္.. ဟဲဟဲ )
(ေအး ငါစားခ်င္မွ ေခၚမယ္… မင္းသာ ကုန္းကုန္းၿပီးငါအိမ္ေရွ႔လာမေအာ္နဲ႔ … သြားေတာ့သြားသြား… အိမ္ၿပန္ေနာက္က်ေနဥိးမယ္… )
ေကာင္ေလး ခပ္သုတ္သုတ္ပဲဆင္းသြားပါသည္… မုန္႔ဖက္ထုတ္ေတာင္းကေတာ့ ေလးတုန္းပဲထင့္ … ခါးကေလးေစာင္းေနတုန္းပင္….သူလညး္ တံခါးကို ပိတ္ၿပီး … ၀ရန္တာသို႔ ထြက္လာလိုက္သည္….
(သၾကားမုန္႔ဖက္ထုတ္ .. သာကူမုန္႔ဖက္ထုတ္ .. ပူပူေလး)
မိုးဖြဲဖြဲၾကားမွာပင္ခါးကေလး ေစာင္းၿပီး ေတာင္းကေလး ထမ္းကာ .. ေအာ္သြားေသာ ခ်ာတိတ္အသံကိုၾကားေတာ့ … သူၿပန္ရွက္လာၿပန္သည္…..
ေလာကတြင္…. လူေတြ.. အထူးသၿဖင့္ သူ႔လုိလူေတြသည္… ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ားကို အေတာ္စြဲမက္ၾကပါသည္.. အခ်ိဳ႔ကလည္း ဟန္းဖုနး္ကို စြဲလမ္းသည္… အခ်ိဳ႔ကလည္း ကားကို စြဲလမ္းသည္.. အခ်ိဳု ကလည္း အ၀တ္အစား အလွၿပင္ပစၥည္းမ်ားကို စြဲလမ္းတတ္ၾကသည္… သူူကေတာ့ အဲကြန္းစြဲလမ္းသူေပါ့ … တကယ္ေတာ့ … ဒီပစၥည္းေတြသည္… ေနထုိင္ရာဘ၀ကို ပိုမိုေကာင္းမြန္ေစေသာပစၥည္းမ်ားသာၿဖစ္ၿပီး… ဘ၀၏အေၿခခံက်လွေသာ အရာမ်ားေတာ့ မဟုတ္ေပ… သို႔ေသာ္… ထို ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ားကို တပ္မက္ေနရင္း .. တစ္ခါတစ္ရံ ဘ၀၏ အေၿခခံ အရာမ်ားကို ပါ ေမ႔လာတတ္ၾကသည္… မရွိမၿဖစ္အရာမ်ားကို ထိခိုက္လာတတ္ၾကသည္….. ဒါမရွိရင္ပဲမစားနုိင္.. မအိပ္ႏုိင္သလိုၿဖစ္လာတတ္ၾကသည္…. သူကိုယ္တိုင္ပင္လက္ေတြ႔ပဲၿဖစ္သည္…..
သူတစ္ပါးေတြ.. ထမင္းစားဖို႔ အတြက္.. အိပ္ခ်ိန္ကေလးကိုလုေနရေသာ အခ်ိန္တြင္…. သူမွာေတာ့ … အဲကြန္းမရွိ၍မအိပ္ႏိုင္ဘူး ဟု ေတာက္တစ္ခက္ခက္ ဟင္းတစ္ခ်ခ် ၿဖစ္ေနခဲ့သည္…. အေတာ္ကို ရယ္စရာလည္းေကာင္း ရွက္စရာလည္း ေကာင္းေသာ ကိစၥပင္ၿဖစ္သည္… ဟိုခ်ာတိတ္သာ သူ႔ အၿဖစ္ကို ၿမင္လွ်င္.. ဘယ္ေလာက္ ရယ္လိုက္မည္နည္း….
အေၿခအေနဆိုးတစ္ခုၾကံဳလာတိုင္း ကိုယ္ထက္ အေၿခအေနဆိုးေသာ သူကို ၾကည္႔ၿပိးေၿဖသိမ္႔သင့္သည္ဟုၾကားဖူးပါသည္…. ေၿဖသိမ္႔ၿပီးလွ်င္ေတာ့ … ထိုအေၿခအေနဆိုးမွ ရုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္…ဆက္ၾကိဳးစားၾကရမည္သာ…. ခ်ာတိတ္က သူ႔ အစ္ကို ကို ၿမင္သလိုမ်ိဳးၿဖစ္သည္….
ဒီလို ေကာင္းမြန္ေသာ အေၿခအေန မ်ားကို ေနထိုင္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ သူအထိုက္အေလ်ာက္ၾကိဳးစားခဲ့ရတာၿဖစ္သည္… သို႔ေသာ္လည္း … စြဲလမ္းမႈတစ္ခုက သူ႔ကို ႏိုပ္စက္ေနၿခငး္ကိုသာ ဆိုလိုၿခငး္ၿဖစ္ပါသည္… ဒါေတြကို မသံုးမစြဲပဲေနရမည္ဟူေသာ အေတြးအေခၚမ်ိဳးေတာ့သူ႔မွာမရွိ… ဘ၀၏အေၿခခံက် အေရးၾကီးေသာ အစိတ္အပိုင္းေလးမ်ားကို …. ေမ႔ေနခဲ့ေသာ သူ႔ကို မုန္႔ဖက္ထုပ္သည္ခ်ာတိတ္က သတိေပး ေၿပာၿပသြားသည္ဟုပင္သူခံယူလိုက္ပါသည္….
၀ရန္တာမွသူၿပန္၀င္လာေတာ့ အိမ္အ၀င္၀နားက ထိုင္ခံုေပၚတြင္…. မုန္႔ဖက္ထုပ္ အထုပ္ႏွစ္ဆယ္ကို သူေတြ႔ရသည္…. တစ္ခ်က္ေတာ့ ၿပံဳးမိပါသည္…. ေငြႏွစ္ေထာင္ထက္မက တန္ေသာ မုန္႔ဖက္ထုပ္မ်ားၿဖစ္သည္… မနက္က်လွ်င္ေတာ့ အိမ္ေရွ႔လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွ စားပြဲထိုးသည္႔ ကေလးမ်ားကို ေ၀ေပးလိုက္မည္ဟု စဥ္းစားထားလိုက္သည္…..
အိမ္ခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ သူ႔ အခ်စ္ေတာ္ အဲယားကြန္းၾကီးကိုေတြ႔သည္… အခုေတာ့ ေငြႏွစ္ေထာင္ေတာင္မတန္ေတာ့ ေသာ အဲယားကြန္းၾကိးၿဖစ္ေနေပၿပီ….. သူတစ္ခ်က္ထပ္ၿပံဳးမိၿပန္သည္…. ဒီတစ္ခါၿပဳံးတာေတာ့ ရွက္၍႔ၿဖစ္သည္… ဘယ္သူ႔ကိုမွ မဟုတ္ သူ႔ကိုယ္သူရွက္၍သာၿဖစ္ပါသည္….
အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္ေတာ့ ..အရင္လိုပူေလာင္အိုက္စက္ေနတာေတာ့မရွိေတာ့ပါ…. အနည္းငယ္ေတာ့ .. ေခ်ြးစီးကေလးမ်ားၿပန္လာသည္…. မ်က္လံုးကို မွိတ္ခ်ၿပစ္လိုက္သည္….
(အိုဘာဟုတ္ေသးလဲ…. ငါ့မွာ ၿပည္၀ေသာအိပ္ခ်ိန္ကို ငါပိုင္ဆိုင္ထားၿပိးၿပီပဲ … ဘာေတြမ်ား လိုေနေသးတာလဲ)
သူ တုန္းကနည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါသည္….
သူဆိုသည္မွာ အၿခားလူေတာ့မဟုတ္.. က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သာလွ်င္ၿဖစ္ပါေတာ့သည္…
By:လင္းလြန္းညိဳ
(အဲကြန္းမရွိလွ်င္မအိပ္တတ္ဘူး )
ဒါသူအၿမဲေၿပာေနက်စကားၿဖစ္ပါသည္….. မသိသူမ်ား က သူ႔ ကို ဖင္ေခါင္းအေတာ္က်ယ္တဲ့ေကာင္ဟု ထင္ေကာင္းထင္ပါလိမ္႔မည္….. တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း ငၾကြားဟု ထင္ၾကဦးမည္…. သို႔ ေသာ္.. သူ႔ အေၾကာင္းသူသာလွ်င္သိပါသည္…. သူတကယ္ကို အဲကြန္းမရွိပဲမအိပ္တတ္တာၿဖစ္သည္…
ေမြးကတည္းက အဲကြန္းႏွင့္ ဖက္ေမြးလာတာမဟုတ္ေသာ္လည္း …. အဆင္ေၿပေသာ မိသားစုတစ္ခုမွေပါက္ဖြားလာသၿဖင့္ .. သူမူလတန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေလာက္မွ စ၍ အဲကြန္းႏွင့္ေနခဲ့ရသည္…. အဲကြန္းႏွင့္အိပ္ရသည္…. အဲကြန္းခန္းထဲမွာ စာက်က္ခြင့္ရသည္……. အဲကြန္းခန္းထဲတြင္တီဗီၾကည္႔ခြင့္ရပါသည္……. ဒီလိုႏွင့္ အသက္ၾကီးလာေတာ့လည္း … တစ္ေလွ်ာက္လံုးအဲကြန္းႏွင့္အဆက္မၿပတ္ခဲ့ ….. ဒိၾကားထဲ ကေလးေတြထဲမွာ သူက အ၀ဆံုးဆိုေတာ့ .. အဲကြန္းကို အေတာ္ကေလးၾကိဳက္တတ္ၿပန္သည္…. လူၾကီးၿဖစ္လာေတာ့လည္း သူက ခပ္၀၀ပဲမို႔ .. အဲကြနး္ကို မၿပစ္ပယ္ႏိုင္ၿပန္….. ဒါေတြအကုန္လံုး ေၾကာင့္ သူအဲကြန္းကို အဆြဲၾကီးဆြဲခဲ့သည္….. သို႔ေသာ္ ေရေၾကာင္းသိပၸံကို ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး စတင္တက္ေရာက္ေသာ အခ်ိန္က်မွဒုကၡကို လွလွႏွင့္ေတြပါေတာ့သည္…. ေရေၾကာင္းသိပၸံမွာ အဲကြန္းမရွိ ..ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား အေဆာင္ေနရတာမို႔ …. သူ႔မွာ .. ေက်ာင္းစတက္တက္ခ်င္း ႏွစ္ပတ္ေလာက္က အိပ္လို႔ လံုး၀မရခဲ့ …. မိႈ႔ယာက ပူ…. အခန္းကလံုလို ပူႏွင့္ …. အိပ္ေရးအေတာ္ပ်က္ၿပီး…. သံုးညမွ တစ္ညေလာက္ကို ခဲရာခဲဆစ္အိပ္ရရွာသည္… ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ သူ အနည္းငယ္ နပ္လာသည္….. အိမ္မွဖ်ာမွာလိုက္ၿပီး ဖ်ာႏွင့္အိပ္သည္… မနက္ပိုင္း အခန္း စစ္ေဆးေရးလာလွ်င္… ဖ်ာကို ဖြက္ထားရသည္….. တစ္ခါတစ္ရန္ ပူလြန္းေသာညမ်ားတြင္ေတာ့ … အခန္းၿပင္သို႔ ခိုးထြက္ၿပီး ၀ရန္တာ (ေကာ္ရစ္တာ) မွာ ထြက္အိပ္တတ္သည္…. တစ္ခါတစ္ေလလည္း … ဆရာက ဖမ္းမိသၿဖင့္ အၿပစ္ေပးခံရၿပန္သည္…. ဒီလို အဲကြန္းမရွိသည္႔အတြက္ ဒုကၡသုကၡ မ်ိဳးစံုကို ခံ၍ … သူတစ္ႏွစ္တိတိ ေက်ာင္းကို ၿဖစ္ေၿမာက္ေအာင္တက္ခဲ့သည္… ေက်ာင္းၿ႔ပီးသည္႔အခါ ေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္သည္႔ၿဖစ္ခ်င္း….. အိမ္က အဲယားကြန္းအခန္းတြင္အိပ္ရေတာ့မည္မဟုတ္ပါလား …… ဒီလိုကို သူက အဲကြန္းကို ၾကိဳက္ရွာသည္.. တပ္မက္ရွာသည္….. အေအးကိုၾကိဳက္ရွာပါသည္…
ေက်ာင္းၿပီး .. သေဘာၤတက္သည္႔အခါေတာ့လည္း အဆင္ေၿပၿပန္သည္… သေဘာၤသားဆိုတာ ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီမွာ အလုုပ္ခ်ိန္ေလာက္ကလြဲလွ်င္ က်န္အခ်ိန္က အဲကြနး္ အၿပည္႔ႏွင့္ေနရသည္မဟုတ္လား … တစ္ခါတစ္ရံ ရာသီဥတု က ပူပူ .. အင္ဂ်င္ခန္းက ဆူဆူ နဲ႔မို႔ အနည္းငယ္ ေနရထိုင္ရခက္ခဲေသာ္လည္း .. အိပ္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ အဲကြန္းေလးႏွင့္မို႔ …. အေတာ္ကေလးေၿဖသာပါသည္…… ကံေကာင္းေထာက္မစြာ .. ရာသီဥတုေအးေသာ ႏုိင္ငံမ်ားေရာက္လွ်င္ေတာ့ သူ႔အတြက္အေပ်ာ္ဆံုးၿဖစ္သည္….
ပူပူေလာင္ေလာင္ အလုပ္လုုပ္….. ၿပီးလွ်င္ အဲကြနး္ခန္းေလးထဲ … ကိုတာရထားေသာ ဘီယာေအးေအးေလးတစ္ဘူးကို ေဖာက္ကနဲေဖာက္ၿပီး တစ္ငံုခ်င္း စုပ္ေသာက္ကာ……
တီဗီိေလးၾကည္႔ရငး္…..အပန္းေၿဖရေသာအရသာကိုု သူအေတာ္ကေလးႏွစ္သက္ပါသည္…..
ရန္ကုန္တြင္ေနေတာ့လည္း… သူတစ္ေယာက္တည္းအခန္းငွားေနသည္….. မိသားစုႏွင့္မေန….. အခန္းငွားၿပိးၿပီးခ်င္းဘာမွ မ၀ယ္ ပထမဆံုး အဲကြန္းႏွင့္ မို႔ယာေကာငး္ေကာင္းတစ္ခုကို အရင္ေၿပး၀ယ္သည္…. အခန္းခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းထဲမွာ အဲကြန္းကို အၿမင့္ဆံုးထားဖြင့္ၿပီး ေစာင္ၿခံဳၿပီးေကြးရသည္႔အရသာ …. အၿပင္ရာသိဥတုပူပူ မွ ၿပန္လာ ေရတစ္ခြက္ အားပါးတစ္ရ၀ေအာင္ေသာက္ၿပီး .. အဲကြန္းေလး ဖြင့္ကာ ေလးေအးေအး ေလးႏွင့္ နားရတာ .. ဒါေတြကို သူအင္မတန္ မက္ေမာသည္.. သေဘာက်သည္…..
မီးပ်က္သည္႔ညမ်ားသည္ သူ႔အတြက္ငရဲခန္းပင္ၿဖစ္သည္…. မီးလာသည္အထိထိုင္ေစာင့္ကာ
၀ရန္တာထြက္ထိုင္ေနတတ္သည္……အလွည္႔က်မီးေပးစနစ္တုန္းကလည္း … မီးက ညတိုင္းေတာ ့မွန္မွန္ေပးသၿဖင့္ အဆင္ေၿပသည္… ည ဆယ့္တစ္နာရီအထိ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ သို႔ မဟုတ္ .. အဲကြန္းေအးေသာ အင္တာနက္ဆိုင္မ်ားမွာသူ သြားအခ်ိန္ၿဖဳန္းေနလိုက္လို႔ ရသည္…..
ထို႔ေၾကာင့္..အဲယားကြနး္သည္.. သူ႔ဘ၀အတြက္မရွိမၿဖစ္ပစၥည္းတစ္ခု ဆိုလွ်င္မမွားႏီုင္ပါ….. အဲကြန္းမရွိပဲအိပ္စက္ရမည္႔ဘ၀ကို သူေသမေလာက္ေၾကာက္ရွာပါသည္……၀လြန္းသူမို႔ၿဖစ္တာလည္းပါမည္… ၀ေသာေၾကာင့္ အေအးၾကိဳက္သည္မဟုတ္လား ….... စိမ္႔ေနေအာင္ေအးေနေသာ အခန္းေလးသည္.. ဘယ္ေလာက္ညစ္ပတ္ပတ္.. ဘယ္ေလာက္ ရႈပ္ပြပြ သူ႔အတြက္ေတာ့ .. အေတာ္ကေလး … နီဗၺာန္ဘံုတစ္ခုလိုပင္ၿဖစ္ေနပါေတာ့သည္….
ယေန႔ညေနေတာ့ သူ႔ရဲ႔ ရင္ခြင္နန္းေတာ္နိဗၺာန္ဘံုၾကီး ၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားေလၿပီ….. အဲကြနး္ပ်က္သြားၿပီၿဖစ္သည္…. သူမည္သို႔ အိပ္စက္ရမည္နည္း……ကံၾကမၼာက သူဘက္မွာမရွိ….. မီးပ်က္တာမဟုတ္လို႔ မီးၿပန္လာလွ်င္… ဟူေသာေမွ်ာလင့္ခ်က္သူမွာမရိွရွာ…..
(ေတာက္!.... ဟူး )
ေတာက္ေခါက္သည္က ပ်က္သြားေသာ အဲကြန္းကိုၿဖစ္ၿပီး…. သက္ၿပင္းဟူးကနဲခ်လုိက္သည္က .. ဒီတစ္ညအတြက္… ငရဲခနး္ကို သူဘယ္လို ေက်ာ္ၿဖတ္ရမည္ကို မသိေသာေၾကာင့္ၿဖစ္သည္….ခုေနခါမ်ား သိၾကားမင္း ဆင္းလာၿပီးမင္းဘာအလိုခ်င္ဆံုးလဲလို႔ ေမးလွ်င္.. အဲကြနး္ကို လက္ညိႈးထိုးကာ ၿပင္ခိုင္းလိုက္မည္သာၿဖစ္သည္……
မိုးတြင္းဆိုေသာ္လည္း ဒီညမွ မုိးက မရြာ … ၀ရန္တာသို႔ သူထြက္ထိုင္ေနသည္…. ရာသီဥတာက မိုးမရြာလွ်င္အေတာ္ပူစပ္စပ္ႏုိင္သည္….. ၀တ္ထားေသာ အကၤ်ီ ကို ခ်ြတ္လိုက္သည္……..နည္းနည္းသက္သာသလိုေတာ့ရွိလာသည္……အင္တာနက္ခဏသံုးေနလိုက္သည္… သိပ္အိပ္ခ်င္လာလွ်င္ေတာ့ အဲကြန္းမရွိပဲ အိပ္ႏုိင္ေကာင္းပါသည္ ဟု သူေမွ်ာ္လင့္မိသည္…… မနက္က်လွ်င္ေတာ့ … စားစရာပိုက္ဆံမရွိလွ်င္ေနပါေစ.. အဲကြန္းကို ေတာ့ အငတ္ခံၿပီးၿပင္လိုက္မည္ဟု စိတ္ထဲေတးထားလုိက္သည္…..
အင္တာနက္သံုးေနရင္းမွ…. ပိုပိုၿပီးပူလာသည္… နာရီကုိၾကည္႔မိေတာ့ ..ဆယ့္တစ္နာရီခြဲေနေပၿပီ….. ပူလိုက္သည္႔ၿဖစ္ခ်င္…. ထိုအခ်ိိန္မွ သူ ၿဖတ္ခနည္းသတိရသည္.. ညေနက … သူ ညေနစာကို တ၀တၿပဲစားခဲ့မိသည္… အခုေတာ့ .. ထုိအၿပစ္က သူ႔ကို ဒုကၡေပးေလၿပီ….. ပူေလာင္လိုက္သည္ၿဖစ္ၿခင္း… ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ …. ေရအနည္းငယ္ထခ်ိဳးလိုက္လွ်င္သက္သာမည္ထင္သည္….. သို႔ ႏွင့္ ထိုင္ေနရာမွထကာ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္….
(ငါ့ဘ၀ဟာ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲက်ေနတာပါလား … )
ေတြးေနရင္းပင္သူ႔ကိုယ္သူ အေတာ္ကေလး သနားလာသည္….. ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ကာ …. ေရကို အားပါးတရေလာင္းခ်ိဳးခ်လိုက္သည္…. ၿပန္ထြက္လာေတာ့ ပုဆိုးေလး ၿပန္၀တ္ကာ ေရမသုတ္ပဲေနသည္… အၿပင္မွာလည္း သူဆက္မထိုင္ခ်င္ေတာ့ … ၿခင္အေတာ္တြယ္သည္မဟုတ္လား …. သို႔ ႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာကို မကာ အခန္းထဲသို႔ ၿပန္၀င္လာၿပီး … အဲကြန္းကို ၿပန္ဖြင့္ထားလိုက္သည္….. ေလမရသည္ထက္…. ေလကေလး တိုက္ေနသည္က မွ အနည္းငယ္ေနသာေသးသည္..ဟု သူထင္သည္…..
ဒိအတိုင္းဆက္ထိုင္ေနၿပီး အင္တာနက္ ဆက္သံုးေနၿပန္သည္…..
သိပ္မၾကာ ေရမ်ား ေၿခာက္သြားၿပန္ေတာ့ .. ၿပန္ပူလာၿပန္သည္….. သူဘာလုပ္ရမည္နည္း…. နာရီကိုၾကည္႔မိသည္… ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ေက်ာ္ၿပီ… အိပ္ကလည္း အိပ္ခ်င္ၿပီၿဖစ္သည္…. ေခြ်းစီးမ်ား တၿပန္ၿပန္ၿဖင့္လည္း သူမအိပ္ခ်င္ၿပန္…… ထိုအခ်ိန္တြင္.. မိုးကေလး တဖြဲဖြဲစရြာလာသည္ကို သူၾကားရသည္…. ေပ်ာ္လိုက္သည္႔ၿဖစ္ခ်င္း…..
၀ရန္တာၿပန္ထြက္ကာ … မိုးေလေအးေအးကို … သြားခံေနလိုက္သည္….. မိုးက တစ္ၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္သဲလာပါၿပီ…. အိမ္ခန္းထဲၿပန္၀င္လာလိုက္သည္….. ထိုေနာက္အခန္းၿပတင္းေပါက္.. တံခါးမ်ား ကို အကုန္ဖြင့္ထားလိုက္သည္... ေလမ်ား တဟူးဟူး တိုက္လာသည္…. သိပ္အမ်ားၾကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း အေတာ္ကေလး ေနသာသြားၿပီၿဖစ္သည္…. မိုးတိတ္သြားမွာကိုေတာင္ဆိုးမိေသးသည္…..
(ဟူး… ေတာ္ပါေသးရဲ႔…)
သက္ၿပင္းကေလးခ်ကာ… သူအနညး္ငယ္ေတာ့ စိတ္သက္သာသြားၿပန္သည္….
(ဒီညတစ္ညလံုး ဒီပံုစံအတုိုင္းသဲသဲမဲမဲ မိုးဆက္ရြာေနရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ …. တကယ္လို႔ မိုးတိတ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ)
ထိုအေတြးက ေခါင္းထဲၿပန္၀င္လာသၿဖင့္ …. သူအေတာ္စိတ္ညစ္သြားၿပန္သည္……..
(ဂီြ)
ဗိုက္ထဲမွ ၿမည္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္…. သူဗိုက္အနည္းငယ္ဆာလာၿပန္သည္… သူမွာစားစရာလည္းဘာမွ မရွိ….. အိမ္မွာ စားစရာ၀ယ္ထားသည္မ်ားက ကုန္ေနေလသည္…. ဘိုက္ဆာဆာ ႏွင့္ပဲ အင္တာနက္ ဆက္သံုးေနမိသည္…..
(ေအာ္… ဗိုက္ကဆာ … လူကပူ…အဲကြန္းကပ်က္….. အိပ္လို႔ကမရ…. ငါ့ဘ၀ တယ္ဆိုးပါလား … အီရတ္က မိသားစုေတြေတာင္ငါ့ေလာက္သနားစရာေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး …. မိုးကေလးရြာေနလို႔ သာေတာ္ေတာ့တယ္…)
ဟုေလွ်ာက္ေတြးေနမိေသးသည္…..
(မုန္႔ဖက္ထုပ္……… သၾကားမုန္႔ဖက္ထုပ္.. သာကူမုန္႔ဖက္ထုပ္ ပူပူေလး… )
မိုး တစ္အုန္းအုန္း ရြာေနသည္႔ၾကားမွ.. ေဖာက္ထြက္လာေသာ အသံကေလးၿဖစ္သည္….. အခ်ိန္ကုိၾကည္႔ေတာ့ ညတစ္နာရီထိုးခါနီးေနၿပီ….
(အင္း .. ဘာမွ မစားရတာထက္စာရင္ေတာ့ မုန္႔ဖက္ထုပ္ေလး စားလိုက္ရရင္.. မဆိုးဘးူ … ေတာ္ၾကားစားၿပီးမွ… ၿပန္အိုက္လာရင္ဒုကၡ… အုိကြာ.. မစားလည္းအိုက္ေနတာ ပဲ ..ဗိုက္ဆာတဲ့ ဒုကၡ တစ္ခုေလွ်ာ့သြားလည္း .. မနည္းဘူး … ) ဟုေတြးကာ .. မုန္႔ဖက္ထုတ္သည္ကို ေခၚရန္၀ရန္တာသို႔ … အေၿပးထြက္လာခဲ့သည္….
မိုးသည္ အေတာ္ကေလးသည္းေနပါသည္….. သည္းေနသည္မွ.. ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ပင္မၿမင္ႏိုင္….. ညၾကီးမင္းၾကီး ေမွာင္ၾကီးမည္းၾကီး…. မိုးၾကီးေလၾကီး ထဲ မုန္႔ဖက္ထုပ္အသည္ကို မနည္းၿပဴၿပဲရွာရသည္….. ေတြ႔ပါၿပီ….
ေတြ႔လိုက္ရသည္က.. သူ႔ကို အေတာ္.. နင့္သြားေစသည္…… မိုးၾကီးေလၾကီး.. ညေမွာင္ေမွာင္ထဲ .. ေရာင္းေနသည္႔ မုန္႔ဖက္ထုပ္သည္မွာ .. ဘာထီးမွ မပါ… မုန္႔ဖက္ထုပ္ေတာင္းကို … ပုခုန္းေပၚတြင္ ထမ္းထားသည္…. ေတာင္က အနည္းငယ္ေလးပံုရသည္.. ခါးက တစ္ၿခမ္းေစာင္းေနသည္…. မိုးကတစ္အုန္းအုန္းႏွင့္မို႔ … သူ႔ တစ္ကိုယ္လံုး ဆိုရႊဲေနသည္….. အဆိုးဆံုးကေတာ့ … ေရာင္းေနသူ မုန္႔ဖက္ထုပ္သည္သည္…. အသက္ ၁၂ ၁၃ ၀န္းက်င္ ခ်ာတိတ္ကေလး တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္…. စြပ္က်ယ္.. လက္စက … ပုဆိုးခပ္တိုတို ႏွင့္ မုန္႔ဖက္ထုပ္သည္ေလးကို .. သူအေတာ္ေခၚယူလိုက္ရသည္….
ေကာင္ေလးက ၀မ္းသာအားရ သူ တိုက္ေအာက္သို႔ ၀င္လာသည္…. သူလည္း ေလွကားမီးကိုဖြင့္…ေလွကားမွ ဆင္းလာလိုက္ၿပီး .. တိုက္ေလွကားရင္းသို႔ေရာက္လာသည္….
(ညီေလးမုန္႔ဖက္ထုပ္…ဘယ္ေလာက္လဲ)
(တစ္ခုတစ္ရာအစ္ကို.. … )
ေၿဖသည္႔အသံက ေမးရိုက္ေနသည္… ေလွကားမီးအလင္းေရာင္က .. ခ်ာတိတ္၏မ်က္ႏွာေပၚအနည္းငယ္ၿဖာက်ေနသည္…
(ဘယ္ႏွစ္ထုပ္ယူမလဲအစ္ကို)
ေမးသည္႔အသံကလည္း ေမးရိုက္သံေလးႏွင့္ပင္… ႏႈတ္ခမ္းမ်ားၾကည္႔ေတာ့ အေတာ္ကေလးၿပာႏွမ္းေနသည္…
(ေနဦး… မင္းၾကည္႔ရတာ အေတာ္ခ်မ္းေနတယ္ထင္တယ္ ဟလား … လာလာ အေပၚခဏတက္ခဲ့ .. ငါ့အခန္း၀ကိုလုိက္ခဲ့ … )
ပထမထပ္တြင္ရွိေသာ သူ႔ အခန္းေပၚသို႔ ခ်ာတိတ္ကို ခဏေခၚလိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္…. ခ်ာတိတ္က ေတာင္းကို မႏုိင့္တႏုိင္မကာ ေလွကားမွတက္လာသည္….
(ေပးေပး အဲဒိေတာင္း မင္းၾကည္႔ရတာ မႏိုင္ဘူးထင္တယ္.. )
(ႏိုင္ပါတယ္ အစ္ကိုရဲ႔ …. ရတယ္.. )
(ေပးစမ္းပါကြာ.. )
ေတာင္းကို သူလွမ္းယူလိုက္ေတာ့ ..
အနည္းငယ္ေတာ့ေလးသည္ကို ေတြ႔ရသည္…. သူ႔ ဗလႏွင့္မတာေတာင္ အနည္းငယ္ေလးေနသည္ဆိုလွ်င္… ဒီခ်ာတိတ္လို … ညိုညိဳပိန္ပိန္ေလး အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေလးမည္နည္း… ေတာင္းကို မၿပီး အခန္း၀တြင္ခဏခ်ထားလိုက္သည္..
(မင္းဒီမွာခဏေစာင့္ဦး…. )
သူ႔ အိမ္ခန္းအတြင္း .. အ၀င္၀နားရွိ ေကာ္ထိုင္ခံုေလးကို ညႊန္ၿပၿပီး .. ထိုင္ခိုင္းလုိက္သည္…. ခ်ာတိတ္က ေခါင္းညိမ္႔ၿပရင္း ..ထိုင္သည္….
(မင္းတစ္ကိုယ္လံုးစုိိရႊဲေနတာပဲ …. ငါလဲစရာ အ၀တ္ေပးမယ္.. )
(အာမဟုတ္ဘူး ..မလဲေတာ့ဘူးအစ္ကို … )
(ေနစမ္းပါ.. ခဏထိုင္ေစာင့္ဦး.. )
သူ႔အိမ္ခန္းအတြငး္ၿပန္၀င္လာလိုက္ၿပီး .. အကၤ်ီ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းႏွင့္ ပုဆိုးခပ္ေဟာင္းေဟာင္းတစ္ထည္ကို ရွာရသည္…. အိမ္မွာက သူတေယာက္တည္းေနသည္မို႔ ..အကၤ်ီက .. သူ႔ ခႏၵာကိုယ္ႏွင့္ေတာ္ေသာ အၾကီးၾကီးေတြသာ မ်ားေနသည္….. အေတာ္ကေလးရွာလိုက္မွ…. ညီအငယ္ေကာင္ အိမ္မွာခဏလာေနစဥ္က… က်န္ခဲ့ေသာ အက်ီ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းတစ္ထည္ကို သြားေတြ႔သည္… ပုဆိုးကေတာ့ .. အဆင္ေၿပရာပဲယူလာေပးလိုက္သည္…
အိမ္ေရွ႔ခန္းေရာက္ေတာ့ ..ခ်ာတိတ္က ငုတ္တုတ္ကေလး ၾကြက္စုတ္မ်က္ႏွာေလးၿဖင့္ထိုင္ေနရွာသည္…
(ကဲ.. မင္း ဒီအ၀တ္ေတြ အရင္လဲလိုက္…. )
(မလဲေတာ့ဘူးေလ အစ္ကို .. အစ္ကို မုန္႔မ၀ယ္ဘူးလား .. က်ြန္ေတာ္ေစ်းဆက္ေရာင္းရဥိးမွာ ၿပီးရင္လည္း ဆိုဥိးမွာပဲ)
(၀ယ္မွာပါကြာ…. မင္းသိပ္ရွည္တာပဲ …. လဲစရာရွိတာလဲ .. )
ဟုေၿပာၿပီး သူ အခန္းထဲၿပန္၀င္လာၿပန္သည္…. ေရေႏြးအနည္းငယ္ စတီးခြက္ထဲထည္႔ကာတည္လိုက္သည္… ေကာ္ဖီမၾကီဳက္ေသာ သူ႔ အိမ္မွာ အေပါဆံုးက ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္မ်ားၿဖစ္သည္….. အေမက ေပးလိုက္.. ခ်စ္သူက ေပးလိုက္ႏွင့္ .. အိမ္မွာ သူဘယ္ေတာ့မွ မေသာက္ၿဖစ္…. ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ တစ္ထုပ္ေဖာက္ ၿပီး ေၾကြခြက္ထဲထည္႔လိုက္သည္…. သိပ္မၾကာေရေႏြးလည္း ဆူလာသည္… ေရေႏြးေလး ထည္႔လိုုက္ၿပီး ခပ္နာနာေမႊသည္…. ၿပီးမွ ေကာ္ဖီခြက္ကို ယူလာၿပီး … အိမ္ေရွ႔ခန္းသို႔ၿပန္ထြက္လာလိုက္သည္…
အိမ္ေရွ႔ခန္းေရာက္ေတာ့ ခ်ာတိတ္က အ၀တ္ေတာင္လဲၿပိးေနၿပီၿဖစ္သည္…. ေရစို၀တ္မ်ားကို ကိုင္ကာ ထိုင္ေနသည္…
(ေအာ္ေအး .. ဟုတ္သားပဲ … မင္းေရစို၀တ္ေတြ… ထည္႔ဖို႔ ငါ က်ြတ္က်ြတ္အိပ္ေပးမယ္.. ေရာ့ ေကာ္ဖီ ခြက္.. ပူတုန္းေသာက္ထား …. )
ခ်ာတိတ္ကို ေကာ္ဖီခြက္ထိုးေပးၿပီး က်ြတ္က်ြတ္အိပ္ေဟာင္းမ်ား ထားရာ ေနာက္ေဖးသို႔ ၀င္လာၿပီး က်ြတ္က်ြတ္အိပ္တစ္အိပ္ယူကာ … အိမ္ေရွ႔သို႔ ထြက္လာၿပန္သည္…
(ကဲေရာ့… ဒီအိပ္ထဲမင္းအ၀တ္ေတြထည္႔….. )
ခ်ာတိတ္က ေခါင္းညိမ္႔ကာ .. အ၀တ္ကိုထည္႔သည္..
(မင္းမုန္႔ဖက္ထုတ္ ဘယ္ႏွစ္ထုပ္က်န္သလဲ.. )
ခ်ာတိတ္မ်က္ႏွာ၀န္းပသြားသည္…
(ငါးဆယ္ေၿခာက္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ က်န္မယ္ အစ္ကို)
(ဗုေဒၶါ.) သူစိတ္ထဲမွ ဘုရားတမိၿခငး္ၿဖစ္သည္…..
(ေဟ့ေကာင္သိပ္လည္းေပ်ာ္မသြားနဲ႔ .. ငါအကုန္လံုးမယူႏုိင္ဘူး .. ငါဘယ္လိုလုပ္.. အဲဒါအကုန္စားမလဲ… ကဲကဲ .. အထုပ္ႏွစ္ဆယ္ထည္႔… ႏွစ္ေထာင္ဖိုးေပါ့ .. ဟုတ္လား )
(အာ… ရတယ္အစ္ကို …ေတာ္ေသးတာေပါ့ ..အစ္ကို မ်ားမ်ား ၀ယ္လုိ႔ …. မဟုတ္ရင္.. အခုအခ်ိန္ကုန္တာနဲ႔ က်ြန္ေတာ္ ဆက္ေလွ်ာက္ၿပီးေရာင္းရမယ့္ ခရိးနဲ႔ ၿပန္ရမယ့္ အခ်ိန္ကို တြက္ေနတာ … ခုေတာ့ အဆင္ေၿပသြားတာေပါ့ .. )
(ေအးေအး .. ထည္႔လိုက္… )
ခ်ာတိတ္က မုန္႔ဖက္ထုပ္ေတာင္းထဲမွ…ေလလံုေအာင္ထုုပ္ထားေသာ က်ြတ္က်ြတ္အိပ္ၾကီးမ်ား အထပ္ထပ္ကို ဖြင့္ကာ…. မုန္႔ဖက္ထုတ္မ်ားကို ႏိႈက္ယူထည္႔ေပးေနရငး္)
(အစ္ကို သၾကားဆယ္ထုပ္.. သာကူဆယ္ထုပ္ယူမလား )
(ေအးေကာင္းတယ္.. ထည္႔လိုက္ကြာ.. )
မုန္႔ဖက္ထုပ္မ်ားကို ထည္႔ေနတုန္း…
(မင္းက ဒီအခ်ိန္ၾကီးေစ်းေရာင္းေတာ့ ၀ယ္တဲ့လူေရာရွိလို႔လား )
(ရွိေတာ့ရွိတယ္အစ္ကိုရ.. အစ္ကိုတုိ႔ ရပ္ကြက္ထဲေတာ့ … ေလးငါးထုပ္ေလာက္ပဲေရာင္းရတာပါ… ၾကည္႔ၿမင္တိုင္ဘက္ ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ရင္…. မိုးအလင္းဆိုင္ေလးေတြနဲ႔ …. ဆိုက္ကားသမားေတြရွိတယ္ေလ…. ေနာက္ၿပီးဒီအခ်ိန္က အမူးသမားၿပန္ခ်ိန္ဆိုေတာ့ … သူတို႔ ဗိုက္ဆာရင္ လည္း ၀ယ္စားၾကပါတယ္.. )
(ဒါဆိုမင္းဘယ္အခ်ိန္အိမ္ၿပန္လဲ)
(ဒီကေနေတာ့ မနက္ ႏွစ္နာရီေလာက္ဆိုၿပန္လွည္႔တာပဲ .. .. )
(ဘယ္မွာေနတုန္း)
(လိႈင္သာယာပါအစ္ကို..)
ေၿပာေနရငး္မွာပင္ မုန္႔ထုပ္ၿပီးၿပီၿဖစ္သည္…
(ေရာ့ အစ္ကို … )
(ေနပါဥိးကြ.. မင္းကလည္း မိုးေတြ ဒီေလာက္ရြာေနေသးတာ .. ငါလည္း အထုပ္ႏွစ္ဆယ္ေတာင္၀ယ္ထားတာဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီေလးခဏေသာက္ၿပီးမိုးနည္းနည္းဆဲမွသြားေပါ့ .. )
(ဟုတ္ကဲ့အစ္ကို .. က်ြန္ေတာ္လည္း .. ဒီမွာဒီေလာက္ေရာင္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ၾကည္႔ၿမင္တိုင္ဘက္ဆက္မေလွ်ာက္ေတာ့ပါဘူး … သီရိမဂၤလာေစ်းဘက္ ၿပန္ေလွ်ာက္ၿပီးေရာင္းသြားလိုက္ေတာ့မယ္….. မိုးဆဲမွပဲသြားပါေတာ့မယ္.. )
(ေအးေအး .. ေကာင္းတယ္.. ေနပါဦးဒီကေနသီရိမဂၤလာေစ်းအထိေတာ့ ကားရွိပါတယ္.. ဒီအခ်ိန္.. လိႈင္သာယာက်မင္းဘယ္လိုၿပန္သလဲ)
(လမ္းပဲေလွ်ာက္ၿပန္တာေလ အစ္ကိုရဲ႔ .. သီရိမဂၤလာေစ်းလည္း လမ္းပဲေလွ်ာက္သြားတာ … )
(ဟ… မင္းဟာ က သီရိ္မဂၤလာေစ်းက ဒီေလာက္အေ၀းၾကီး ကို…. ေစ်းသစ္ကိုသြားမွာမဟုတ္လား )
(ဟုတ္တယ္အစ္ကို … ေစ်းသစ္ကို သြားမွာ… သိပ္ေတာ့လည္း မေ၀းပါဘူး ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္ရင္.. တစ္နာရီခြဲေလာက္ပါပဲ.. )
(ဒါဆိုမင္းဘယ္အခ်ိန္အိမ္ၿပန္ေရာက္လဲ….. )
(ေလးနာရီခြဲငါးနာရီေလာက္ၿပန္ေရာက္တယ္အစ္ကို … က်န္တဲ့မုန္႔ကိုေတာ့ … အမတို႔ က မနက္ပိုင္းေစ်းထဲသြားေရာင္းၾကတယ္… အခုေလာက္ေတာ့ မပူေတာ့ဘူးေပါ့အစ္ကိုရယ္… )
(ေအာ္ေအးေအး… ဒါဆိုမင္းလည္း အဲဒိ အခ်ိန္မွ အိပ္ရတာေပါ့ .. )
ခ်ာတိတ္က ေကာ္ဖီကို အနည္းငယ္ဆုပ္ေသာက္လိုက္ၿပီးမွ
(မအိပ္ရေသးဘးူ အစ္ကိုရဲ႔ …. အေမက ပဲၿပဳတ္ေရာင္းတယ္…. မနက္ၿပန္ေရာက္ရင္ အေမပဲၿပဳတ္တာကူရတယ္.. အစ္ကိုက ေတာ့ မနက္ပိုင္း သိရီမဂၤလာေစ်းမွာ ဟင္းရြက္ေတာင္းထမ္းတယ္.. အစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့.. ေစ်းထဲမွာ .. မုန္႔စိမ္းေပါင္းနဲ႔ မုန္႔ဖက္ထုတ္တြဲေရာင္းတယ္အစ္ကို…. )
(ေအာ္…. ဒါဆိုမင္းက အငယ္ဆံုးေပါ့.. )
(မဟုတ္ဘူး အစ္ကို အငယ္ဆံဳးက ညီတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္… က်ြန္ေတာ္တို႔ ကေမာင္ႏွမ ငါးေယာက္ပါအစ္ကို.. )
(ေအာ္ေအာ္….. ဒါဆိုမငး္ ဘယ္အခ်ိန္အိပ္လဲ .. .)
(ေက်ာင္းက ၿပန္လာရင္ အိပ္တယ္ေလ အစ္ကိုရဲ႔ … )
(ဟင္ … မင္းက ေက်ာင္းတက္ေသးတယ္လား .. )
(တက္တာေပါ့ အစ္ကိုရဲ႔ … ေက်ာင္းရွိေနလို႔ က်ြန္ေတာ္က… ညဘက္မုန္႔ေရာင္းတာ.. )
(ဟဟား .. တယ္ဟုတ္ပါလားကြ.. မင္းကိုေတာ့ သေဘာက်သြားၿပီး ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ပလဲ..)
(ေၿခာက္တန္းအစ္ကို .. အမွန္က ခုနစ္တန္းၿဖစ္ရမွာ .. မႏွစ္က က်လို႔ …. မႏွစ္က အေဖဆံုးေတာ့ .. အကုန္ဖရိုဖရဲၿဖစ္ကုန္တာေလ… အေဖက ဆိုက္ကားနင္းတယ္… ေနာက္ေတာ့ အရက္ေသာက္တာမ်ားလို႔ ဆိုၿပီး မက်န္းမာတာနဲ႔ ဆိုက္ကားမနင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး .. ဒါနဲ႔ ဂ်ာနယ္ေရာင္းတယ္… ရပ္ကြက္ထဲေလာက္ပါပဲ .. အရက္ေသာက္ကေတာ့ မပ်က္ဘူး အစ္ကိုရ.. အေဖက အရက္သာေသာက္တာ … သေဘာေတာ့အေတာ္ေကာင္းတယ္.. ေသာက္ၿပီးရင္လည္း မဆိုးပါဘူး … ဒါေပမယ့္ .. အရက္ကပဲ အေဖ႔ကို ႏိုင္သြားတယ္ေၿပာရမွာေပါ့ အစ္ကိုရာ…. မႏွစ္ကပဲဆံုးသြားတယ္… အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ပဲေက်ာင္းထြက္လိုက္ရတယ္… က်န္တဲ့ အစ္မေတြနဲ႔ က်ြန္ေတာ္နဲ႔ ညီေလးကေတာ့ ေက်ာင္းေနတုန္းပဲ .. )
ေမာသြားသည္ထင္သည္... ေကာ္ဖီကို တစ္ငံုခန္႔ထပ္ေသာက္လိုက္သည္..
စကားေၿပာေနရင္းမွခ်ာတိတ္ေလးက အေၾကာင္းကို သူနားေထာင္ဖို႔ စိတ္၀င္စားလာမိသည္...
သူက သိခ်င္ေဇာၿဖင့္ ...
(မင္းအစ္ကိုၾကီးက ဘယ္ႏွစ္တန္းနဲ႔ ထြက္လိုက္တာလဲ )
(ဆယ္တန္းအစ္ကို. … သူလဲ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီက်ေနတာ…. အေဖေသေတာ့ .. အိမ္မွာက တစ္ဘက္တစ္လမ္းပိုက္ဆံရွာမယ္ဆိုၿပိး ေက်ာင္းထြက္လုိက္တာပဲ… )
(ဒါနဲ႔ မင္းေက်ာင္းခ်ိန္က ဘယ္အခ်ိန္လဲ… )
(မနက္ကိုးနာရီကေန.. ညေနသံုးနာရီပါအစ္ကို .. ေက်ာင္းကၿပန္လာရင္.. အေမနဲ႔အမေတြက မုန္႔စလုပ္ေနၿပီ… အဲဒါ ၀ိုင္းလုပ္ေပးရတယ္… မုန္႔က က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းစာမဟုတ္ဘူးေလ…. အစ္ကိုၾကီးရယ္.. သူ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရယ္က လည္း ယူေရာင္းတယ္.. သူတို႔ကေတာ့ ခပ္ေစာေစာ ၿပန္ၾကတယ္… က်ြန္ေတာ္ကသာ ေနာက္က်မွၿပန္တာ… အဲဒါေက်ာင္းက ၿပန္ေရာက္ရင္ ညေန ေလးနာရီေလာက္ေပါ့ .. အဲဒိက်ရင္ တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္လိုက္တယ္… ညရွစ္နာရီ ေလာက္အထိ အိပ္တယ္…. ၿပီးရင္ မုန္႔ေတာငး္ကို အမေတြက ၿပင္ထားေပးတယ္…. က်ြန္ေတာ္ႏိုးတာနဲ႔ ထမင္းထစားၿပီး …. လိႈင္သာယာကေနကား စီးၿပီး ဒီသေဘာၤက်င္း (ဆင္မလိုက္) ထိပ္မွာဆင္းတယ္… ဒိနားတစ္၀ိႈက္နဲ႔ … ၾကည္႔ၿမင္တိုင္ဘက္ေရာင္းတယ္အစ္ကို…ဒိကေနလမ္းေလွ်ာက္ရင္းေရာင္းရင္းနဲပဲ အိမ္ၿပန္သြားလိုက္တာပါပဲ..ကားခ ႏွစ္ရာပဲတတ္ႏုိင္တယ္ အစ္ကိုရ.. အၿပန္ က်ေတာ့ ညကားေတြက ေစ်းၾကိးသြားၿပီ.. တစ္ခါတစ္ခါ သံုးရာေတြဘာေတြေတာင္းတတ္ေသးတာ…. )
(မင္းဟာ က တစ္ေန႔ ေလးနာရီေလာက္ပဲအိပ္တာေပါ့ .. ဘယ္အခ်ိန္စာသြားၾကည္႔မလဲ … မင္းစာေမးပြဲလည္းက်တယ္ေၿပာတယ္.. )
(စာကေတာ့ …. မုန္႔လုပ္ရင္းကူရငး္ပဲၾကည္႔ႏုိင္တယ္အစ္ကိုရဲ႔ …. အိပ္တာက မအိပ္လု႔ ိမရဘူး … အဲဒီအခ်ိန္မအိပ္ရင္.. ညက် အိပ္ခ်င္ေရာ….. ဟိုတစ္ေလာက က်ြန္ေတာ္ ဗားဂရာထိပ္နားက ထိုင္ခံုမွာ ခဏထိုင္ၿပီး အိပ္ေနတုန္း… မုန္႔ေတာင္းအခိုးခံရလို႔ ေလ… တစ္ခ်က္ေလးငိုက္လိုက္တာ အစ္ကို ရာ…. ဘယ္တုန္းက မသြားမုနး္ကို မသိဘူး ..ဖိနပ္ပါ မသြားတာ .. အဲဒါ ဖိနပ္မပါပဲ အိမ္ၿပန္ခဲ့ရတယ္…. အဲဒီကတည္းက အိပ္တာကို ဘယ္လိုအေၿခအေနၿဖစ္ၿဖစ္ .. ညေနေလးနာရီဆို အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ကို အိပ္တယ္… ညဘက္လည္း အိပ္မငိုက္ရဲေတာ့ဘူး ….. အိပ္ခ်ိန္ လြဲသြားတာနဲ႔ … ညဘက္ေစ်းေရာင္းရင္ ..ဒုကၡေရာက္တာပဲေလ…. က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ေနၿဖစ္ေန.. အိပ္တာပဲ…. မအိပ္ရင္ ေစ်းမေရာင္းႏုိင္ဘူး မေရာင္းႏုိင္ရင္ ထမင္းငတ္မွာေလ.. ေက်ာင္းခန္းထဲသြားခိုးငိုက္ရင္လည္း .. အေဆာ္ခံရမွာ… ဟဲဟဲ… အဲဒီေတာ့ .. အိပ္ခ်ိန္မွာ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ကို အိပ္တာပါပဲအစ္ကိုရာ… ပူပူ ေအးေအး … မတတ္ႏုိင္ပါဘူး .. )
သူအနည္းငယ္ရွက္သြားသည္….. ေစာေစာကတင္သူက သူ႔အိပ္စက္ၿခင္းအတြက္ အဲယားကြနး္ကို ေခ်းမ်ားေနခဲ့ေသးသည္မဟုတ္လား .. သူမ်ားေတြကေတာ့ … ရတဲ့အခ်ိန္ကေလး လုအိပ္ၿပီး အလုပ္လည္းလုပ္ ေက်ာင္းလည္းတက္…. သူ႔မွာေတ့ ေမြ႔ယာၾကီး တစ္ခုလံုးနဲ႔ လံုလံဳၿခံဳၿခံဳ တုိက္ခန္းေကာင္းေကာင္းမွာေနရတာေတာင္.. အိပ္စက္ဖုိ႔ အေရးေခ်းမ်ားေနခဲေသးသည္…. သူ အနည္းငယ္မဟုတ္ေတာ့ .. အေတာ္ရွက္သြားၿခင္းၿဖစ္သည္…
(ေအးေပါ့ကြာ…. စာလည္းၾကိဳးစာေပါ့ … မင္းအစ္ကိုလိုေတာ့ ဆယ္တနု္းနဲ႔ေက်ာင္းမထြက္နဲ႔ ကြ… )
(အာ .. စိတ္ခ်အစ္ကို …. က်ြန္ေတာ္က ဆယ္တန္ေတာ့ေအာင္ေအာင္ေၿဖမယ္…. အကိုက ေၿပာဖူးတယ္.. သူဆယ္တန္းမေအာင္လုိ႔ ဟင္းရြက္ေတာင္းထမး္… မုန္႔ဖက္ထုပ္ေတာင္းထမ္းရတာတဲ့ … ဆယ္တန္းေအာင္ရင္… ကားဒရိုင္ဘာေလာက္ေတာ့ အလုုပ္ရမွာတဲ့အစ္ကိုရ…. )
(ေအးပါကြာ….. ဆယ္တန္းေတာ့ ေအာင္ေအာင္ေၿဖကြာ…. ဘာပဲေၿပာေၿပာ … အလုပ္ေတြဘာေတြ ေခၚေတာ့ ကိုယ္က ေလွ်ာက္လို႔ ရတာေပါ့ ..မင္းလည္း အိပ္ေရးမပ်က္ေတာ့ဘူးေပါ့ ခုလို… မဟုတ္ဘူးလား .. )
(ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကို .. ဟာ ..မိုေတာင္ဆဲေနၿပီ ဗ်.. ေကာ္ဖီလည္း ကုန္ၿပီ.. ဟဲဟဲ ....က်ြန္ေတာ္သြားလိုက္ဦးမယ္ အစ္ကို ..သီရိမဂၤလာေစ်းဖက္ကို ..ေက်းဇူးပဲေနာ္အစ္ကို … က်ြန္ေတာ္ တစ္ထုပ္ပိုထည္႔ေပးထားတယ္အစ္ကို႔အတြက္.. )
မိုးက ဆဲသြားပါေလၿပီ….. ေကာင္ေလးက ၿပန္ဖို႔ ၿပင္သည္…
(ေအးပါကြာ..ေအးပါ.. ငါကလည္း မင္းနဲ႔ေတြ႔ရတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္…. )
အမွန္ေတာ့ သူ႔ အဓိပၸါတယ္ႏွင့္ သူေၿပာလိုက္ၿခငး္သာၿဖစ္သည္….. ေကာင္ေလးကေတာ့ ၾကားပံုပင္မေပၚ… မုန္ဖက္ထုပ္ေတာင္းကို ေကာက္ထမး္လိုက္သည္…
(သြားၿပီအစ္ကို ေနာက္ေန႔ၾကံဳမွ အကၤ်ီနဲ႔ ပုဆိုးၿပန္လာေပးေတာ့မယ္.. )
(အာ....ရတယ္မေပးနဲ႔ မငး္ကို အပိုင္ေပးတာယူလိုက္ေတာ့ …. ေအာ္......မွာထားဥိးမယ္…ေနာက္ေန႔ေတြလည္း ငါ့အိမ္ေရွ႔က ၿဖတ္ရင္… အတင္းကုန္းကုန္းၿပီးမေအာ္နဲ႔ ေနာ္.. ငါက ၀ယ္ခ်င္မွ၀ယ္မွာ …. ဒီေန႔ေတာင္စိတ္ကူးေပါက္လို႔ ၀ယ္တာ….. ဟိုတစ္ေလာကလည္း ကိုင္းဥကင္ေလး ၀ယ္စားမိပါတယ္.. ေန႔တုိငး္ကို အိမ္နားလာလာေအာ္ေနလို႔ ကြ..)
(ဟဲဟဲ .. ဟုတ္ကဲ့ပါအစ္ကို … စားၾကည္႔ပါဥိးအစ္ကိုရ.. က်ြန္ေတာ့မုန္႔ဖက္ထုတ္က ရွယ္ပါ… အစ္ကိုၾကိဳက္ၿပီးေနတိုင္းစားခ်င္ေနဦးမယ္.. ဟဲဟဲ )
(ေအး ငါစားခ်င္မွ ေခၚမယ္… မင္းသာ ကုန္းကုန္းၿပီးငါအိမ္ေရွ႔လာမေအာ္နဲ႔ … သြားေတာ့သြားသြား… အိမ္ၿပန္ေနာက္က်ေနဥိးမယ္… )
ေကာင္ေလး ခပ္သုတ္သုတ္ပဲဆင္းသြားပါသည္… မုန္႔ဖက္ထုတ္ေတာင္းကေတာ့ ေလးတုန္းပဲထင့္ … ခါးကေလးေစာင္းေနတုန္းပင္….သူလညး္ တံခါးကို ပိတ္ၿပီး … ၀ရန္တာသို႔ ထြက္လာလိုက္သည္….
(သၾကားမုန္႔ဖက္ထုတ္ .. သာကူမုန္႔ဖက္ထုတ္ .. ပူပူေလး)
မိုးဖြဲဖြဲၾကားမွာပင္ခါးကေလး ေစာင္းၿပီး ေတာင္းကေလး ထမ္းကာ .. ေအာ္သြားေသာ ခ်ာတိတ္အသံကိုၾကားေတာ့ … သူၿပန္ရွက္လာၿပန္သည္…..
ေလာကတြင္…. လူေတြ.. အထူးသၿဖင့္ သူ႔လုိလူေတြသည္… ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ားကို အေတာ္စြဲမက္ၾကပါသည္.. အခ်ိဳ႔ကလည္း ဟန္းဖုနး္ကို စြဲလမ္းသည္… အခ်ိဳ႔ကလည္း ကားကို စြဲလမ္းသည္.. အခ်ိဳု ကလည္း အ၀တ္အစား အလွၿပင္ပစၥည္းမ်ားကို စြဲလမ္းတတ္ၾကသည္… သူူကေတာ့ အဲကြန္းစြဲလမ္းသူေပါ့ … တကယ္ေတာ့ … ဒီပစၥည္းေတြသည္… ေနထုိင္ရာဘ၀ကို ပိုမိုေကာင္းမြန္ေစေသာပစၥည္းမ်ားသာၿဖစ္ၿပီး… ဘ၀၏အေၿခခံက်လွေသာ အရာမ်ားေတာ့ မဟုတ္ေပ… သို႔ေသာ္… ထို ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ားကို တပ္မက္ေနရင္း .. တစ္ခါတစ္ရံ ဘ၀၏ အေၿခခံ အရာမ်ားကို ပါ ေမ႔လာတတ္ၾကသည္… မရွိမၿဖစ္အရာမ်ားကို ထိခိုက္လာတတ္ၾကသည္….. ဒါမရွိရင္ပဲမစားနုိင္.. မအိပ္ႏုိင္သလိုၿဖစ္လာတတ္ၾကသည္…. သူကိုယ္တိုင္ပင္လက္ေတြ႔ပဲၿဖစ္သည္…..
သူတစ္ပါးေတြ.. ထမင္းစားဖို႔ အတြက္.. အိပ္ခ်ိန္ကေလးကိုလုေနရေသာ အခ်ိန္တြင္…. သူမွာေတာ့ … အဲကြန္းမရွိ၍မအိပ္ႏိုင္ဘူး ဟု ေတာက္တစ္ခက္ခက္ ဟင္းတစ္ခ်ခ် ၿဖစ္ေနခဲ့သည္…. အေတာ္ကို ရယ္စရာလည္းေကာင္း ရွက္စရာလည္း ေကာင္းေသာ ကိစၥပင္ၿဖစ္သည္… ဟိုခ်ာတိတ္သာ သူ႔ အၿဖစ္ကို ၿမင္လွ်င္.. ဘယ္ေလာက္ ရယ္လိုက္မည္နည္း….
အေၿခအေနဆိုးတစ္ခုၾကံဳလာတိုင္း ကိုယ္ထက္ အေၿခအေနဆိုးေသာ သူကို ၾကည္႔ၿပိးေၿဖသိမ္႔သင့္သည္ဟုၾကားဖူးပါသည္…. ေၿဖသိမ္႔ၿပီးလွ်င္ေတာ့ … ထိုအေၿခအေနဆိုးမွ ရုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္…ဆက္ၾကိဳးစားၾကရမည္သာ…. ခ်ာတိတ္က သူ႔ အစ္ကို ကို ၿမင္သလိုမ်ိဳးၿဖစ္သည္….
ဒီလို ေကာင္းမြန္ေသာ အေၿခအေန မ်ားကို ေနထိုင္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ သူအထိုက္အေလ်ာက္ၾကိဳးစားခဲ့ရတာၿဖစ္သည္… သို႔ေသာ္လည္း … စြဲလမ္းမႈတစ္ခုက သူ႔ကို ႏိုပ္စက္ေနၿခငး္ကိုသာ ဆိုလိုၿခငး္ၿဖစ္ပါသည္… ဒါေတြကို မသံုးမစြဲပဲေနရမည္ဟူေသာ အေတြးအေခၚမ်ိဳးေတာ့သူ႔မွာမရွိ… ဘ၀၏အေၿခခံက် အေရးၾကီးေသာ အစိတ္အပိုင္းေလးမ်ားကို …. ေမ႔ေနခဲ့ေသာ သူ႔ကို မုန္႔ဖက္ထုပ္သည္ခ်ာတိတ္က သတိေပး ေၿပာၿပသြားသည္ဟုပင္သူခံယူလိုက္ပါသည္….
၀ရန္တာမွသူၿပန္၀င္လာေတာ့ အိမ္အ၀င္၀နားက ထိုင္ခံုေပၚတြင္…. မုန္႔ဖက္ထုပ္ အထုပ္ႏွစ္ဆယ္ကို သူေတြ႔ရသည္…. တစ္ခ်က္ေတာ့ ၿပံဳးမိပါသည္…. ေငြႏွစ္ေထာင္ထက္မက တန္ေသာ မုန္႔ဖက္ထုပ္မ်ားၿဖစ္သည္… မနက္က်လွ်င္ေတာ့ အိမ္ေရွ႔လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွ စားပြဲထိုးသည္႔ ကေလးမ်ားကို ေ၀ေပးလိုက္မည္ဟု စဥ္းစားထားလိုက္သည္…..
အိမ္ခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ သူ႔ အခ်စ္ေတာ္ အဲယားကြန္းၾကီးကိုေတြ႔သည္… အခုေတာ့ ေငြႏွစ္ေထာင္ေတာင္မတန္ေတာ့ ေသာ အဲယားကြန္းၾကိးၿဖစ္ေနေပၿပီ….. သူတစ္ခ်က္ထပ္ၿပံဳးမိၿပန္သည္…. ဒီတစ္ခါၿပဳံးတာေတာ့ ရွက္၍႔ၿဖစ္သည္… ဘယ္သူ႔ကိုမွ မဟုတ္ သူ႔ကိုယ္သူရွက္၍သာၿဖစ္ပါသည္….
အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္ေတာ့ ..အရင္လိုပူေလာင္အိုက္စက္ေနတာေတာ့မရွိေတာ့ပါ…. အနည္းငယ္ေတာ့ .. ေခ်ြးစီးကေလးမ်ားၿပန္လာသည္…. မ်က္လံုးကို မွိတ္ခ်ၿပစ္လိုက္သည္….
(အိုဘာဟုတ္ေသးလဲ…. ငါ့မွာ ၿပည္၀ေသာအိပ္ခ်ိန္ကို ငါပိုင္ဆိုင္ထားၿပိးၿပီပဲ … ဘာေတြမ်ား လိုေနေသးတာလဲ)
သူ တုန္းကနည္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါသည္….
သူဆိုသည္မွာ အၿခားလူေတာ့မဟုတ္.. က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သာလွ်င္ၿဖစ္ပါေတာ့သည္…
By:လင္းလြန္းညိဳ
သူတို႕ဘဝေလးေတြသနားပါတယ္ေနာ္။
ReplyDeleteအိပ္ခ်ိန္ေတာင္မနဲလုရတယ္။
ခံစားဖတ္႐ႈသြားပါတယ္။