ညေစ်း အပိုင္း ၁

(၁)

သူမငိုခ်င္ေနသည္……..

(ငါ့ အေဖကို ငါမလုပ္ေက်ြးခဲ့ရပါလား….. ငါဟာအေတာ္မသံဳးမက်တာပဲ)

ေတြးေနရင္း ပိုပိုၿပီး၀မ္းနည္းလာသည္….. ထိုအခ်ိန္တြင္… ေနာက္ၿပန္ဆြဲေနေသာ စိတ္ကလည္းရွိေနေသးသည္….

(ငါငိုလို႔မၿဖစ္ဘူး .. ဒါတစ္ခုခုေတာ့မွားေနၿပီ… ဟုတ္တယ္ မွားေနၿပီ….. ဒါငါ့ကို သက္သက္ စိတ္အားငယ္ေအာင္လုပ္ေနတာ…… ငါတင္းထားမွ)

ဟုသည္…. သူမ ဘ၀တြင္တစ္ၿငိမ္တစ္ခါမွ သူမ အေဖအတြက္ မ်က္ရည္မက်ခဲ့ဖူးေပ...... မ်က္ရည္က်ရေလာက္ေအာင္လည္း သူမ အေဖက သူမအေပၚေကာင္းခဲ့သည္မဟုတ္…. ေနာက္မိန္းမေတြယူ…. သူမ အေမြေ၀စုကို ၿပန္သိမ္း…. စသၿဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိခဲ့ဖူးသည္… ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခုခုမွားေနၿပီဟု ေတြးၿခင္းၿဖစ္သည္…. သူမသည္ သူမအေဖကို မုန္းမေနေသာ္လည္း မခ်စ္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္…… ခ်စ္လွ်င္ေတာင္မွ တြယ္တြယ္တာတာ ဘာမွ မရွိ……..ဒါကို သူမလည္း သိေနသည္…. ေနာက္တစ္ခ်က္… အသဲအသန္ငိုခ်င္.. ၀မ္းနည္းခ်င္ေနရေအာင္လည္း … သူမ အေဖဆံုးသြားသည္မွာ… သားအၾကီးေကာင္ တစ္သက္ရွိၿပီ….. အခုပဲ သားအၾကီးက ဆယ့္ေလးႏွစ္…. အငယ္က .. ေၿခာက္ႏွစ္…..သိသိၾကီးႏွင့္ ည ၾကီးမင္းၾကီး ငုတ္တုတ္ထထိုင္ကာ… ရႈိက္ၾကီးတငင္ငိုခ်င္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္….

သူမ နာရီကုိ လွမ္းၾကည္႔မိသည္……

ညသန္းေခါင္ေက်ာ္….. ႏွစ္နာရီခြဲ…….


နာရီသံ က တစ္ခ်က္ခ်က္သြားေနၿပီး ….. အရာအားလံုးတိတ္ဆိတ္ေနသည္………တစ္ဘက္အိပ္ယာေပၚတြင္အိပ္ေနေသာ သားအၾကီးေကာင္ကို လွမ္းၾကည္႔မိသည္…… မီးထြန္းထားတာေၾကာင့္ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းၿမင္ေနရသည္….ဒီတစ္အိမ္လံုးတြင္ သူမ…သားၾကီး ႏွင့္ သားငယ္ အားလံုး သံဳးေယာက္ပဲရွိတာၿဖစ္သည္.. အမ်ိဳးသားက သေဘာၤသားမို႔ …. အိမ္တြင္မရွိ…… သားအၾကီးကို တစ္ေခါက္ၿပန္ၾကည္႔မိၿပန္သည္…….

(ဒီေကာင္ငါ့သားမွဟုတ္ရဲ႔လား………. မဟုတ္ဘူး …. ဒါတစ္ၿခားေယာက္က်ားတစ္ေယာက္.. ၾကည္႔စမ္း ငါ့အိမ္ထဲဘာလို႔ ေရာက္ေနတာလဲ)

(ဟာမဟုတ္ပါဘူး.. ဒါသားၾကီးပါ… ေအာင္မိုးပါ…… ငါဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ)

(ဒီေယာက္က်ားကို အိမ္ၿပင္အၿမန္ေမာင္းထုတ္ရမယ္…ဒါမွမဟုတ္….. အိပ္ေနတုန္းရိုက္သတ္ပစ္မွ…… ငါ့အိမ္ထဲ ပိုင္းစိုးပိုင္နင္းကြာ… ေတာက္)

(ငါဘာၿဖစ္ေနတာလဲ…..ဒါေအာင္မိုးမွန္းလည္း ငါသိတယ္…..ဘာလို႔ ဒီလို မဟုတ္တာေတြေတြးေနတာလဲ…… ဘုရား ဘုရား….. ဒါေသြးရိုးသားရိုးမဟုတ္ဘူး…. ငါတစ္ခုခုေတာ့ၿဖစ္ေနၿပီ…… )

သူမွစိတ္ထဲမွ လြန္ဆြဲပြဲကို သူမသိေနသည္…… ဘယ္ကမွန္းမသိေသာ စိတ္ရိုင္းတစ္ခုက သူမကို ၀င္ေရာက္စိုးမိုးခ်င္ေနၿပီ…..မၿဖစ္ တင္းထားမွ…. စိတ္ကို တင္းထားမွ….. ငါ ယိုင္နဲ႔ သြားလို႔ မၿဖစ္ဘူး… ငါငိုခ်လိုက္လုိ႔ ကို မၿဖစ္ဘူး….. ဒိအခ်ိန္တစ္ခုခု ၿဖစ္သြားရင္… ငါတို႔ ပဲဒုတ္ခေရာက္မွ…..ဘယ္သူမွလည္း ကယ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး………..

ဂရုန္း.. ဂရုန္း…. ဂရုန္း ဂရုန္း……

ေရခဲေသတၱာမွလႈပ္ေသာ အသံၿဖစ္သည္…..ဒီေရခဲေသတၱာက ၀ယ္ထားတာမွ လပိုင္းပဲရွိေသးသည္…… ဘာလို႔ဒီအသံမည္ေနလဲ သူမ မစဥ္းစားတတ္ၿဖစ္ေနသည္….. မေန႔ က မနက္ကထိဘာသံမွမမည္ပါဘူး…. ထည္႔ထားတဲ့ ပစၥည္းပဲမ်ားလို႔ လား……. မေန႔ည…ကေတာ့ …ငါးခူတစ္ပိႆာ နဲ႔ …. ၾကက္သား ငါးဆယ္သား…. ညေစ်းက ၀ယ္လာၿပီး.. ထည္႔ထားမိသည္…… ဒါကလည္း သူမ၏ ေရခဲေသတၱာ (deep freezer) ၾကီး၏ ပမာဏႏွင့္သာယွဥ္လွ်င္….. ဘာမွမေၿပာပေလာက္ေပ…..

ဒါဆိုဘာလို႔ ေရခဲေသတၱာကမည္ေနရသနည္း….စဥ္းစားရင္းက ….. ငိုခ်င္လာၿပန္သည္…..ရုတ္တရက္ အေတြးတစ္ခု ခ်က္ခ်င္းေခါင္းထဲ၀င္လာသည္…..

(. ညေစ်း…….. ဟုတ္တယ္….. ည ၁၀နာရီခြဲေစ်း…… အဲဒီကအသား၀ယ္လာမိတယ္…..ငါဒီလို မဟုတ္တာေတြ ေတြးေနမိတာ ဟာ အဲဒီက စတာပဲ…. ဟုတ္တယ္ ညေစ်း……………………………………….ေတာက္… ဒါဟို အေကာင္ေလး ႏွစ္ေကာင္စားေသာက္ဖုိ႔ ၀ယ္ရတာ…. အဲဒီႏွစ္ေကာင္မွာ အၿပစ္ရွိတယ္……ေတာက္ အၿပစ္ရွိရင္ ရိုက္ရမွာပဲ…. ေတာက္… ဘယ္မလဲ တံၿမက္စည္းတုတ္…. ေသတဲ့ အထိရိုက္မယ္…… )

သူမ အခန္းနံရံတြင္ေထာင္ထားေသာ တံၿမက္စည္းတုန္ကို လွမ္းယူလုိက္သည္…… ထို႔ေနာက္….. သားအၾကီးေကာင္အိပ္ေနရာ ကုတင္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာသည္….သံပိုက္ႏွင့္လုပ္ထားေသာ ပလပ္စတစ္ တံၿမက္စည္းကို လက္ထဲမွာက်စ္က်စ္ပါေအာင္စုတ္ထားမိသည္…… မ်က္ရည္မ်ားက တေတြေတြ က်ေနၿပီ…. သူမကုိ တစ္ေယာက္ ေယာက္က … တြန္းလႊတ္ေနသလို ၿဖစ္သည္….. သူမ၏ ကုတင္ဆီကို လွမ္းေနေသာ ေၿခလွမ္းမ်ား ကို ရပ္ပစ္လုိက္ခ်င္သည္.. .ရပ္တန္ေရြ႔ မရ…. ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနသူ ကုတင္ေပၚမွလူသည္… သူမ သားၾကီးလား… သူစိမ္းေယာက္က်ားလားဆိုတာ သူမ မကြဲၿပားေတာ့….. ငိုေနမိၿပီ….. မ်က္ရည္ေတြ … က်လိုက္သည္႔ၿဖစ္ခ်င္း….မ်က္လံုးေတြ နီရဲေနၿပီ……. မ်က္လံုးမ်ား က ေသြးမ်ားၿဖင့္ ၿပည္႔ေနသလို
ဂရုန္း ဂရုန္း…. ဒုန္းဒုန္း… ဂရုန္း.. ဂရုန္း….
ေရခဲေသတၱာထဲမွ အသံကပိုမည္လာသည္…..

(ဟင္းဟင္း…… င့ါအိမ္ထဲ၀င္လာတဲ့အေကာင္.. နင္ေသမွေအးမွာ….. )

ဂရုန္းရုန္း ဂရုန္းရုန္း….. ရုန္း……..
လက္ထဲမွ သံပိုက္လံုး တံၿမက္စည္းရိုးတံက ေလထဲသို႔ ေၿမာက္တက္သြားေပၿပီ……

(မဟုတ္ပါဘူး ဒါငါ့သားပါ…. ဒါငါ့သား… မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔)
သို႔ ေသာ္ ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ…သူမကိုယ္ သူမ

တားဆီး ႏိုင္ခ်ိန္က ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီေကာ….

…. သူမ ကိုယ္တုိင္လည္း ညေစ်းကို ….ေနာက္က်မွ သြားခဲ့သည္မဟုတ္လား…..

(၂)

ေဒၚေမၾကည္ေအာင္ အဖို႔ ယခုေနသည္႔ တုိက္ခန္းသို႔ ေၿပာင္းလာသည္မွာ… ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္သံုးႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီၿဖစ္သည္… ကေလးမ်ား ေက်ာင္းၿဖစ္ေသာ ဗိုလ္တေထာင္ (၂)ႏွင့္ အနည္းငယ္ေ၀းေသာ္လည္း….. ေနထိုင္ရတာလည္း အဆင္ေၿပ…. ေစ်းကလည္း သက္သာ… က်ပ္သိန္းသံုးဆယ္ၿဖင့္ … တိုက္ခန္းသံုးခန္းကို ရလိုက္ေသာေၾကာင့္…..အေတာ္ သေဘာက်ေနတာ ၿဖစ္သည္…. ၁၅ေပ … ၅၅ေပ ရွိေသာ ေလးလႊာ ႏွစ္ခန္း.. သံုးလႊာ တစ္ခန္းသည္… မိသားစု ေလးေယာက္သာ ရွိေသာ သူမ တို႔ အတြက္ အနည္းငယ္ပင္ၾကိးေနေသးသည္……ထို႔ေၾကာင့္ပင္ၿပီးခဲ့သည္ တစ္ပတ္ကပဲ ေအာက္ထပ္သံုးလႊာ တစ္ခန္းတည္ကို ၿပန္ေရာင္းလိုက္သည္မွာ …. က်ပ္သံုးဆယ့္ ႏွစ္သိန္း ၿပန္ရလိုက္သည္….. ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ေစ်းတက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္……..

ညေနခင္းအခ်ိန္……တုိက္ခန္း၏၀ရန္တာ. မွၾကည္႔လိုက္လွ်င္ ပြဲေစ်းတမွ် စည္ကားလွေသာ ညေစ်းၾကီးကို ေတြႏုိင္သည္….. ဒါကေတာ့ သူမ၏ အဓိက သေဘာက်လွေသာ အခ်က္ပဲၿဖစ္သည္……အစားသမားမ်ား ၿဖစ္ေသာ သူမတို႔ မိသားစု အဖို႔ ….. အိမ္ေအာက္ ကို ဆင္းလိုက္သည္ ႏွင့္ ၾကိဳက္သည္႔ အစားအေသာက္ကို စားေသာက္ႏုိင္သည္…. ကုလားစာ …. တရုတ္စာ….ၿမန္မာ ထမင္းဟင္း.. မုန္ဟင္းခါး…. အသုပ္စံု… အၿပင္….. ကုန္စိမ္းသည္မ်ား… အသားငါးသည္မ်ား…. စသၿဖင့္စံုစံုလင္လင္ရွိလွသည္….. မြတ္ဆလင္ဘာသာ၀င္မ်ား ေပါလွေသာ ထိုရပ္ကြက္တြင္…. ၀က္သားဒုတ္ထိုးဆိုင္ပင္ရွိေသးသည္…..
ညေနေၿခာက္နာရီေလာက္မွ…. ည ၁၁ နာရိ ၁၂ နာရီအထိ ထိုလမ္းမၾကီးတစ္ေလွ်ာက္လံုးက စည္ကားေနတတ္သည္……. အသားငါးေရာင္းသူမ်ားကေတာ့ …… မႏ ၱေလးလမ္း အတြင္း…ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ႏွင့္ေရေၿမာင္းၾကီးၾကားတြင္… ကပ္ဖြင့္ထားၾကသည္….. အသားငါးမ်ားမွာ……. ပုဇြန္.. ကဏန္းဖားမွ အစ….. အမဲသား .. ၀က္သား … စသည္႔ သားၾကီးငါးၾကီးမ်ား အထိရႏိုင္သည္…..ညေနေၿခာက္နာရီ၀န္းက်င္မွ ေစ်း၀ယ္မ်ား ၿဖင့္ စည္ကားေနတတ္သည္႔ အသားငါးတန္းသည္…. ည ၁၀ နာရီ ၁၁ နာရီ အထိပင္ ရွိတတ္သည္…………ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ေဒၚေမၾကည္ေအာင္ ဒိတိုက္ခန္းကို ၀ယ္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္…မနက္ေစ်းနီးသလို ညေနေစ်းကလည္း အဆင္သင့္မဟုတ္လား…….. ေဒၚေမၾကည္ေအာင္၀ယ္ခဲ့သည္႔ တုိက္ခန္းမွာ …. ကန္ေတာ္ကေလး .. ၿမန္မာဂုဏ္ရည္လမ္းမေပၚတြင္တည္ရွိေနပါသည္…..

ေဒၚေမၾကည္ေအာင္တုိ႔ အိမ္က အစားအိမ္ဟုပင္ေခၚႏုိင္သည္…..မိသားစု၀င္ေလး ေယာက္လံုးက စားလံဳးေသာက္လံုးၾကီးၾကသည္….နန္းၾကီးသုတ္တစ္ခါ၀ယ္သုတ္လွ်င္…. ငါးဆယ္သား ေလာက္၀ယ္သုတ္ၾကရသည္… ၾကက္သား တစ္ခါခ်က္ငါးဆယ္သား … တစ္နပ္ပဲရွိသည္… ဒီလို စားလံုးေသာက္လံုးၾကီးၾကေသာ အိမ္အတြက္ သားငါး၀ယ္ရာတြင္…. ေစ်းေခါင္းကြဲခ်ိန္မွပဲကိုက္သည္…
ေစ်းေခါင္းကြဲသည္႔ အခါ အသားငါး သည္မ်ားက လည္း အိမ္ၿပန္ခ်င္လွၿပီ…… ဗန္းထဲမွာလည္း ငါးက မကုန္ေသး….ထို႔ေၾကာင့္ ရသည္႔ေစ်းႏွင့္ ၿဖတ္ေရာင္းေတာ့ သည္….. ဒီလို အခ်ိန္က်မ ေဒၚေမၾကည္ေအာင္က … ေစ်းတြင္းသို႔ ၿခင္းတစ္လံုးႏွင့္ ဆင္းကာ……ေတြ႔သည္႔ အသားငါးကို ဗန္းၿပတ္၀ယ္ေတာ့ သည္…… ငါးခူဆိုလည္း ရွိသေလာက္ အကုန္ခ်ိန္.. တစ္ပိႆာၿဖစ္ၿဖစ္ ဘာၿဖစ္ၿဖစ္.. ခ်ိန္ အကုန္ယူသည္… ၾကက္သားလည္း ဘယ္ေလာက္သားက်န္က်န္ အကုန္ယူသည္….ဒါမွလည္း သက္သက္သာသာ ႏွင့္ေကာင္းေကာင္းမ်ားမ်ား စားရသည္ မဟုတ္လား……. အမ်ိဳးသား သေဘာၤမွၿပန္လာခ်ိန္ဆို ပိုဆိုးသည္… ၀ယ္လိုက္ရသည္… အသားငါး…… မနက္ေရာ.. ေန႔လည္ေရာ.. ညစာ ပါအၿပင္ ညလည္စာ ပါတစ္ထပ္ပိုစားလိုက္ၾကေသးသည္…….. ဒီေတာ့ လည္း ေစ်းေခါငး္ကြဲခ်ိန္မွပဲ ….. သက္သက္သာသာ ႏွင့္မ်ားမ်ား ၀ယ္မွပဲ ကိုက္ေတာ့ မည္ၿဖစ္သည္…….

သို႔ ေသာ္….တစ္ခုပဲၿဖစ္သည္… သူမ သြားေနသည္က … ညေစ်း…. ေစ်းေခါင္းကြဲခ်ိ္န္က ည ၁၁နာရီ…….. ၿဖစ္သည္……

(၃)

ေဒၚေမၾကည္ ေအာင္ အဖို႔ ….. ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စစ္စစ္ၿဖစ္သၿဖင့္ အယူသိပ္သည္းသူေတာ့ မဟုတ္……. အိမ္တြင္လည္း အိမ္တြင္းမွလြဲေရြ႔ မည္သည္႔နတ္မွ မကိုးကြယ္…. ဘုရားမွလြဲေရြ႔ ကိုးကြယ္ရာမရွိ…. တရားမွလြဲေရြ႔ ကိုးကြယ္ရာမရွိ သံဃာမွလြဲေရြ႔ ကိုးကြယ္ရာမရွိဟု မွတ္ယူထားသူၿဖစ္သည္…. ဒါေတာင္အိိမ္တြင္းက မိမိ အေမဘက္မွ ကိုးကြယ္ခိုင္းသၿဖင့္ ကိုးေနရၿခင္းၿဖစ္သည္…..သေဘာၤသား မိန္းမ မို႔ အိမ္ေထာင္တစ္ခုလံုးကို လည္း သူမကပင္ဦးေဆာင္ေနရသည္…ဒါေၾကာင့္လည္း စိတ္ဓာတ္ အင္မတန္မာေၾကာသလို …ေခါငး္လည္း အင္မတန္မာသည္……

သူမ ဒီလို ေစ်းေခါင္းကြဲခ်ိန္ ညဘက္ ၁၁နာရီေလာက္ၾကီးေစ်း၀ယ္ေနသည္မွာ အေတာ္ၾကာၿပီၿဖစ္သည္….. ဘာၿပႆနာမွ မၿဖစ္ဖူး…… ၿဖစ္စရာလည္း အေၾကာင္းမရွိဟု သူမ ယံုၾကည္သည္…..သရဲ တေစ ၦ ကို မယံုၾကည္တာ မဟုတ္… ဗုဒၶဘာသာ၀င္မို႔ သံုးဆယ့္ တစ္ဘံုကို ယံုၾကည္သၿဖင့္ ယံုၾကည္ပါသည္…. သို႔ ေသာ္….မိမိ္တို႔ က ဘံုဘ၀ၿမင့္သူ ေၾကာက္ခ်င္းေၾကာက္ ဒင္းတို႔ကေတာင္ တို႔ ကို ၿပန္ေၾကာက္ရဦးမည္ဟု မွတ္ယူထားသူၿဖစ္သည္……

ဒါေၾကာင့္မ်ား အိမ္နီးခ်င္းမ်ား က သတိေပးေလ႔ရွိေသာ …

(အိမ္ထဲကို အသားငါးသည္လာလွ်င္…. အိမ္ေရွ႔ ေရာက္တဲ့ အခါ…. တံေတြးကို ေထြး ဖေနာက္န႔ဲေပါက္ၿပီး ဖတ္ဖတ္ဖတ္လို႔ သံုးေလးခါေလာက္လုပ္ရတယ္တို႔ )

(ညဘက္ အသားငါး၀ယ္သည္႔ အခါ ၿခင္းေထာင္းတြင္း…. မိီးေသြးခဲေဆာင္သြား) တို႔

စသည္ၿဖင့္ အကာအကြယ္မ်ားကို လည္း မလုပ္ခဲ့ေပ……. မလုပ္ဘဲႏွင့္ ၀ယ္ေနသည္ပဲ .. အေတာ္ၾကာၿပီမဟုတ္လား … တစ္ပတ္တစ္ခါေစ်းသြားႏႈန္းႏွင့္သာတြက္လွ်င္….. တစ္ႏွစ္၀န္းက်င္ေလာက္ေတာင္ရွိေနၿပီပဲ …… ဘာမွ မွ မၿဖစ္တာ အပိုေတြ ဟုပဲ ေတြးထားမိခဲ့သည္…..

ေနာက္တစ္ခ်က္က ေခါငး္မာတာေၾကာင့္လည္း ပါသည္… မိမိလက္ခံထားသည္ကို မေၿပာင္းလဲလိုေရြ႔လည္း ၿဖစ္သည္……
ေဒၚေမၾကည္ေအာင္ ေစ်း၀ယ္လွ်င္ တစ္ေယာက္တည္းပဲ သြားတတ္သည္… အိမ္တြင္ အိမ္ေဖာ္မထား မိမိ အိမ္အလုပ္ကို မိမိပဲ အကုန္လုပ္သည္….. လူပိုထားရတာ စိတ္ရႈပ္စရာ မဟုတ္လား ….. တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ … သားအၾကီးေကာင္ကို ေခၚသြားတတ္သည္…… သားအၾကီးက ခုနစ္တန္း… သူမ၏သင္ၾကားမႈေၾကာင့္ မီးဖုိေခ်ာင္မွာ အေတာ္ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ရေနၿပီ……… ဟင္းတစ္ခြက္ေလာက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္ေနၿပီ…. ေစ်းဆိုလည္း သူမ မလုိက္ပဲႏွင့္ေတာင္ .. ဟင္းရြက္ အသားငါး .. အနည္းအက်င္းေလာက္က ၀ယ္တတ္ေနၿပီ…. ေစ်းဆိုလည္း ေယာက္က်ားေလး တန္မယ့္ အေတာ္ဆစ္တတ္ေနၿပီ…….. သားအၾကီးက သူမႏွင့္ တစ္သက္လံဳး လက္ပြန္းတတီးေနလာခဲ့ရသည္႔ အတြက္ သူမ .. သူမ သားအၾကီးကိုခ်စ္သည္…… သေဘာၤသား မိသားစု မို႔ ကေလးမ်ားက အေဖကို သိပ္မတြယ္တာ…. အေမကို ပဲတြယ္တာသည္…. သားအၾကီးကလည္း သူမကို အေတာ္ခ်စ္ရွာသည္…… အိမ္ေဖာ္မရွိေသာ သူမတို႔ အိမ္အတြက္ ၀ိုင္းလုပ္၀ိုင္းစား မိသားစု စိတ္ဓာတ္ၿဖင့္သာ ေနၾကသည္…….

သားအငယ္ေလးက ေတာ့ ယခုမွေၿခာက္ႏွစ္သား ေလးမို႔ …. သူ႔ကေလးကို ပဲအားလံဳးက ၀ိုင္းခ်စ္ေနၾကသည္… စကားလည္း တတ္သေလာက္ ..သြက္လည္းသြက္သည္……အမ်ိဳးသား ကို ထြန္းေ၀ သေဘာၤထြက္ေနခ်ိန္ တစ္ခ်ိန္လံုး ဒီသားႏွစ္ေယာက္ .. ႏွင့္ ဒီ အိမ္တစ္အိမ္လံုးကို လည္ပတ္ေအာင္… ရုန္းကန္ေနရေသာ သူမ၏ စိတ္ဓာတ္မ်ား က … မာေနၿပီ……. ယခုအခ်ိန္ အသက္ေလးဆယ္ အရြယ္ အထိ ေတာ္ရံု ကိတ္စ ႏွင့္ ရိႈက္ၾကီးတငင္လည္း ငိုခဲလွသည္…… သူမငိုလွ်င္.. သူမကို အားကိုးေနေသာ ခ်စ္ေသာ သားႏွစ္ေယာက္ က ပိုအားငယ္မည္ေပါ့… ဒီေတာ့ မ်က္ရည္မ်ား သိပ္တတ္ခဲ့သည္မွာၾကာၿပီၿဖစ္သည္……. မ်က္ရည္က်စရာကလည္း မရွိ……. ေႏြးေထြးလွေသာ သူမတို႔ မိသားစု ေလးေယာက္တြင္….. မ်က္ရည္က်သည္ဆိုသည္မွာ ရွိစရာနည္းလွသည္…..

သို႔ေသာ္….. ထိုတစ္ည….. ထိုညက……ေတာ့ သူမအတြက္ ငိုစရာ ကိစၥေတြက ဖန္လာခဲ့သည္…. သူမငိုစရာအေၾကာင္းကိုလည္း သူမကပင္အိမ္ကို သယ္လာၿခင္းၿဖစ္သည္……အမွန္ကေတာ့ သည္လာမိခဲ့ၿခငး္ၿဖစ္ပါသည္….

ထိုညသည္….. ၂၀၀၀ခုႏွစ္… ဂ်ဴလိုင္လ…..၂၄ရက္ေန႔ည.... စေနေန႔ည ၿဖစ္သည္…….

အရာအားလံဳး ပံုမွန္လည္ပတ္ေနခဲ့ပါသည္……..

သို႔ေသာ္ ညေစ်းမွၿပန္လာခဲ့သည္႔ အခ်ိန္ အထိသာၿဖစ္သည္…….
ဆက္ရန္……