Tuesday, July 31, 2012

ၾကိဳး

ရစ္ေႏွာင္လြန္းေလစြ
ရုန္းခဲ…. ထြက္ခဲေလာက္ေအာင္…..
 
တင္းထန္လြန္းေလစြ
ေၿဖခဲ…ၿဖတ္ခဲေလာက္ေအာင္
 
ရႈပ္ေခြလြန္းေလစြ
လြတ္ခဲ… လပ္ခဲေလာင္ေအာင္……..

ထိပ္စြန္းႏွစ္စ ရွာေတြ႔ေတာင္….
အေကာင္းအတိုငး္ၿပန္ရဖို႔ မလြယ္ပါဘူးေလ....

ၾကိဳးက်စ္သူကိုလည္း အၿပစ္မဆိုရစ္….
အေနွာင္ခံ ငါ့ အၿပစ္မို႔….
ေဒါသေငြ႔ အၿပိဳင္းအရိုင္းနဲ႔ …
ငါခပ္အရိုင္းရိုင္းရုန္းမိတယ္…….။

ေတာက္!...
တစ္ခ်က္ေတာ့ ခပ္ၿပင္းၿပင္းေခါက္ၿဖစ္တယ္....
ကဲ....
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရစ္ၿပီး တစ္ရစ္
ငါလည္ း ဆက္ထံုး ေတြၾကားမွာ ……..နစ္။
By: လင္းလြန္းညိဳ

Posted by at
Labels:

4 comments:

  1. အရူးAugust 1, 2012 at 5:24 PM

    This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  2. အရူးAugust 1, 2012 at 5:37 PM

    အာဟ၊ ငါ့အၾကိဳက္ဆံုးမင္းကဗ်ာေတြထဲကတစ္ပုဒ္ပဲ၊ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ငါ့ကဗ်ာေတြသိမ္းတဲ့စာအုပ္ထဲမွာပါကူးထားခဲ့ေသး၊ ဒါၾကာေပါ့၊ ၇ႏွစ္လား၊ ၈ႏွစ္လား။ ဟုတ္?

    ReplyDelete
  3. အရူးAugust 1, 2012 at 5:47 PM

    ေယာက္ဖမင့္ကဗ်ာက modify လုပ္ထားတယ္ေနာ္၊ ငါကေတာ့ ေအာ္ကိုပဲပိုၾကိဳက္သလားလို႔

    ReplyDelete
  4. လင္းလြန္းညိဳAugust 2, 2012 at 8:26 AM

    ဟုတ္တယ္.... နည္းနည္းေလးေၿပာင္းသြားတယ္.. အရင္ ဟာေလးက ပိုလွတယ္ေလ.. ဒါေပမယ့္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး .... ၀ုိင္းေရ... မင္းဘေလာ့ေလးလည္း ငါ့ကို အက္လိုက္ပါဦးကြာ .. ေနာ္.. ငါမင္းကဗ်ာေလးေတြဖတ္ခ်င္လို႔ ပါ

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)